سیر تدریجی آموزش پلیس و نتایج آن و نتایج آن در دوره پهلوی اول(۱۲۹۹-۱۳۳۰ ه.ش)

با آغاز دولت پهلوی اول دوره جدیدی از تاریخ ایران آغاز شد که نوسازی و اصلاح نظام دیوانسالاری گذشته و بهویژه تحول، تغییر و سازماندهی جدید تشکیلات پلیسی و آموزش آن، از مشخصات بارز آن بود. بر این اساس توصیف و تحلیل آموزش نیروهای پلیس (نظمیه) و نتایج آن، در دوره پهلوی اول، با استفاده از روش کیفی- تاریخی و با استناد به منابع اسنادی و کتابخانهای، هدف اصلی این مقاله میباشد. یافتههای پژوهش بر آن است که در دوره پهلوی اول، اعزام محصلان نظامی به خارج از کشور، تاسیس آموزشگاههای پلیس و مدارس نظامی به نحو جدی ضرورتهای وجودی خویش را نشان میدهد. با این اوصاف، نگرش رضاشاه بر شیوه نظامی او که مبتنی بر آموزشهای قزاقی و عدم اعتماد به افسران جوان و وابستگی و اتکا فراوان به نیروهای قدیمی قزاق بود، باعث عدم اثربخشی این آموزشها در ماموریتهای پلیسی شد. بهعبارتدیگر وضعیت تامین امنیت اجتماعی جامعه بهجای اینکه بر اساس شیوههای مبتنی بر آموزشهای علمی و نوین پلیسی باشد، بالعکس انعکاسی از دیدگاههای سنتی فرماندهان تحت امر رضاشاه بود. کلید واژهها پلیس، ساختار، آموزش، آموزشگاه، پهلوی اول.

Keywords:

پلیس , ساختار , آموزش , آموزشگاه , پهلوی اول