مقایسه اثر دو نوع بریس بر روی کنترل قامت پویای والیبالیست ها با مچ پای ناپایدار در شرایط اعمال خستگی عملکردی

هدف از این تحقیق بررسی اثر دو نوع بریس بر روی کنترل قامت پویای والیبالیست ها با مچ پای ناپایدار در شرایط اعمال خستگی بود. روش شناسی: آزمودنی های این تحقیق، 15 نفر از بازیکنان والیبالیست 18 تا 23 سال تیم های شهرستان کرمان با حداقل 3 سال سابقه بازی در سطح لیگ های جوانان، امید کشور و استان کرمان بودند. برای اعمال خستگی از آزمون خستگی عملکردی مخصوص والیبال استفاده شد. در طول مراحل تحقیق، پروتکل خستگی 3 بار (بدون بریس، با بریس بند دار و با بریس ایرکست) اجرا گردید و بعد از پروتکل خستگی تست کنترل قامت پویا توسط دستگاه بایودکس (تست کنترل قامت روی یک پا در سطح دشواری 4) صورت می گرفت. در کل آزمودنی ها 3 بار (بدون بریس، با بریس بنددار و با بریس ایرکست) و بعد از پروتکل خستگی روی سیستم تعادلی بایودکس قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و آنالیز اندازه های مکرر یکطرفه در سطح معنی داری p ≤ 0/05 استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون آنالیز اندازه های مکرر یکطرفه نشان داد که استفاده از هر دو نوع بریس در شرایط خستگی موجب بهبود کنترل قامت پویا می گردد و اگر چه بریس بنددار، کنترل قامت پویا را تا حدودی بهتر از بریس ایرکست بهبود می بخشد اما اختلاف معنی داری بین دو نوع بریس وجود ندارد. بحث و نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که استفاده از بریس از طریق کمک به بهبود کنترل قامت پویا به هنگام خستگی در بازیکنان دارای ناپایداری مچ پا می تواند از بروز پیچ خوردگی مچ پا پیشگیری کند.

Keywords:

بریس مچ پا , خستگی عملکردی , مچ پای ناپایدار , کنترل قامت پویا