رابطه روانشناختی سبک های یادگیری با مولفه های یادگیری بر پایه خود تنظیمی و تاثیر آن بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

یادگیری درک روشنی از نیازها و اهداف هر دانش آموز و تنظیم دستورالعمل ها برای رسیدگی به آن نیازها و اهداف را در اولویت قرار می دهد. یادگیری شخصی می تواند به دانش آموزان کمک کند تا روی نقاط ضعف و یک مسیر سفارشی کار کنند که علایق آنها را درگیر کند و به آنها کمک کند تا تعیین کننده روند یادگیری خود باشند. برخی از مزایای این روش این است که دانش آموزان انگیزه بیشتری دارند، بیشتر درگیر یادگیری خود هستند و مسئولیت یادگیری خود را بر عهده می گیرند.خودتنظیمی در یادگیری از مقوله هایی است که به نقش فرد در فرایند یادگیری توجه دارد. این سازه ابتدا در سال ۱۹۶۷ توسط بندورا مطرح شد. این سازه در نظریه های مختلف روانشناسی از جمله نظریه های رفتاری، شناختی، شناخت اجتماعی، و ساخت گرایی مورد توجه قرار گرفته است. صاحب نظران مختلف الگوهای متفاوتی از خودتنظیمی در یادگیری ارائه داده اند.خودتنظیمی شامل فرآیندهایی است که منجربه فعالسازی وحفظ فعالیتهای شناختی، رفتاری وعاطفی می شودکه معطوف به دستیابی به هدف هستند، منظورازخودتنظیمی این است که دانش آموزان مهارت طراحی وکنترل وهدایت فرآیندهای یادگیری خودرا دارندوتمایل دارند یادبگیرندوکل فرآیند یادگیری رابرای خودارزیابی کنند و به ان بیندیشند.

Keywords:

خود تنظیمی , پیشرفت تحصیلی , سبک های یادگیری , مولفه های یادگیری , سازگاری , دانش آموزان