طراحی مجموعه تفریحی و اقامتی بین راهی دهکده با رویکرد معماری بومی مناطق

زندگی صنعتی با اشغال هرچه تمام تر زمین توسط فضاهای صنعتی، مکان های کمتری برای استراحت و تفریح افراد جامعه ایجاد کرده است. برای حل این مشکل باید برنامه ریزی ها را به سمت فضاهای گردشگری بدون آلودگی در اطراف شهرها و در بستر طبیعی کشانید. که اکثرا به عنوان فضای تنفس شهرها در نظرگرفته شده و از قابلیت زیادی برای جذب گردشگران داخلی و خارجی برخورداراند. و از آنجائی که فعالیت تازه و نو با نسل جدید همراه است. شناخت قالب های معماری بومی و ترکیب با رویکرد و تکنولوژی های نوین در جهت تقویت روابط اجتماعی در قالب کارکرد های معماری برای ایجاد معماری آینده ایران و امکان بهره برداری غیرمخرب در جهت حفظ ارزش هایی که از فنون ساخت و ساز در معماری تا فرش، آداب زندگی و عشق . . . استفاده کرد تا از هم شکل شدن، بی هویت شدن و بازماندن از تفکر و در نتیجه انسانیت جلوگیری کرد.

Keywords:

طراحی , اقامتگاه , تفریحی , بومی مناطق.