بررسی و تحلیل حقوقی امضاء الکترونیکی در قراردادهای الکترونیکی به عنوان دلیل اثبات دعوی

امضای الکترونیک خدمتی نوین در راستای تسهیل امور معامله ای، قراردادی و هر عمل نیازمند به امضا است که اطلاعات مورد نیاز افراد را به صورت رمز گذاری شده در خود جای داده است. امضای الکترونیک قابلیت اضافه شدن به هر سند دیجیتال را دارد و دقت آن نیز نسبت به امضای کاغذی بسیار بالاتر است. با توجه به قانون تجارت الکترونیکی مصوب سال ۱۳۸۲، تردیدی دراعتبار امضای الکترونیکی وجود ندارد. به همین واسطه چنین امضایی به عنوان دلیل اثبات دعوی مورد استناد می باشد و دارای اعتبار است. پس یک مزیت برجسته امضای الکترونیک پشتوانه حقوقی آن در کشور است از این رو در ماده ۷ قانون تجارت الکترونیکی ایران مصوب سال ۱۳۸۲ اعتبار قانونی امضای الکترونیک این شکل تعریف میشود که: “هرگاه قانون، وجود امضا را لازم بداند، امضای الکترونیک مکفی است.” پس براساس این ماده، امضای الکترونیک خود به تنهایی و بدون نیاز به امضای دستی کفایت میکند.به همین دلیل در مقاله حاضر قصد داریم به بررسی و تحلیل حقوقی امضاء الکترونیکی در قرارداردادهای الکترونیکی به عنوان دلیل اثبات دعوی بپردازیم. روش تحقیق از نوع تحلیلی-توصیفی بوده و ابزار گردآوری اطلاعات و داده ها فیش برداری می باشد.

Keywords:

امضاء الکترونیکی , قرارداد الکترونیکی , ادله اثبات دعوا , دلیل , سند الکترونیکی