بررسی رابطه تاب آوری تحصیلی و اضطراب در بین دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر اصفهان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه تاب آوری تحصیلی و اضطراب در بین دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر اصفهان بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان پسر ۱۲ تا ۱۳ ساله ساکن شهر اصفهان بودند. از میان جامعه آماری به روش نمونه گیری هدفمند و براساس نمرات پرسشنامه سلامت روان (گلدبرگ و هیلر، ۱۹۷۹) و پرسشنامه تاب آوری (مرل، ۲۰۱۰) ۳۰۰ نفر که دارای ملاک های ورود و خروج بودند نمونه آماری را تشکیل دادند. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد و برای تسریع در نتایج حاصله از نرم افزار SPSS-۲۲ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که نتایج نشان داد رابطه بین اضطراب با تاب آوری تحصیلی (۰۱/۰P<،۷۶/۰-=r)، منفی و معنی دار است.همچنین خود تنظیمی پیش بینی کننده منفی و معنی دار اضطراب دانش آموزان است (۰۱/۰p<،۶۱/۲-t=،۵۲/۰-β=)، و با یک واحد استاندارد افزایش در خودتنظیمی ۵۲/۰ واحد استاندارد کاهش در اضطراب همراه است.نتایج نشان داد توانمندی اجتماعی پیش بینی کننده معنی دار اضطراب دانش آموزان نبود است (۰۵/۰p>،۴۱/۱t=،۸۱/۰β=). نتایج نشان داد همدلی پیش بینی کننده منفی و معنی دار اضطراب دانش آموزان است (۰۱/۰p<،۴۱/۵-t=،۸۸/۰-β=)، و با یک واحد استاندارد افزایش در همدلی، ۸۸/۰- واحد استاندارد کاهش در اضطراب همراه است. نتایج نشان داد مسئولیت پذیری پیش بینی کننده معنی دار اضطراب دانش آموزان نبود است (۰۵/۰p>،۵۶/۰t=،۱۱/۰β=).

Keywords:

تاب آوری , اضطراب , ابتدایی , اصفهان