نگرش کلی زیباشناسی در معماری داخلی و خارجی ساختمان

زیبایی و زیباشناسی در طول قرن ها از طرف نظریه پردازان متعددی مورد بحث و بررسی قرار گرفته و تکامل یافته است. در این میان، معیارهایی برای زیبایی بیان شده است که می توان از آن ها در سنجش زیبایی آثار معماری بهره جست. در هنگام طراحی و ساخت بنا، توجه به موضوع زیبایی و نحوه ادراک آن از سوی ناظرین و استفاده کنندگان امری مهم است. این در حالی است که میزان اطلاعات زیباشناسی افراد متفاوت می باشد. زیباشناسی فرمی، حسی و نمادین. هر یک از این موارد شامل معیارهای خاصی بوده و دلالت بر شاخص های متفاوت در بناهای معماری دارند. روش تحقیق در این پژوهش تجربی می باشد که با در نظر گرفتن سه گروه و قرار دادن این گروه ها تحت شرایطی خاص، نتایج به دست آمده هر گروه را با دو دسته دیگر مورد مقایسه قرار می گیرد. روش تحقیق در این پژوهش به صورت تجربی بوده و هدف از این پژوهش، ابتدا تعریف معانی و مفاهیم زیبایی و زیباشناسی و بررسی نظریه محیط های پاسخده و انواع زیباشناسی بر مبنای رویکرد اکولوژیک می باشد و سپس از بطن این نظریه ها، معیارهایی استخراج شده و با تعریف نمونه های موردی در قالب ۲ گروه ۸ موردی از بناهای معماران داخلی، با استفاده از پرسش نامه این معیارها در این نمونه ها بررسی می شود. جهت بررسی نمونه از سه گروه پرسش شونده که شامل ۱۰ نفر از اساتید معماری، ۴۰ نفر دانشجویان کارشناسی ارشد معماری و ۶۰ نفر از دانشجویان کارشناسی ارشد غیر معماری استفاده می شود. در نهایت یافته ها بیانگر این مورد می باشند که هر یک از ۳ گروه پرسش شونده با توجه به میزان برخورداری از اطلاعات زیباشناسانه، در نگاه به زیبایی بناها، نگرش زیباشناسانه ی متفاوتی دارند. که زیبایی می تواند در معماری بسته به نوع و سبک هر معمار در زمینه و دوران می تواند متفاوت باشد و هر معمار زیبایی را می تواند براساس نگرش و سلیقه خود معنا کند.

Keywords:

معماری , داخلی , خارجی ساختمان , زیباشناسی , نظریه پردازان , اکولوژیک.