نماد گرایی و تزئینات معماری در مسجد مدرن جنوب آسیا (مطالعه موردی: مسجد فیصل اسلام آباد در پاکستان)

معماری همواره علاوه بر کالبد یک بنا، روح خود را در عناصری چون تزیینات بازخوانی می کند. تزیینات یکی از شاخصه های مهم معماری ایرانی - اسلامی است که در آجرکاری، کاشی کاری، گچ بری و آینه کاری نمود یافته است. معماری اسلامی، هنری است که بیش از پرداختن به فرم، به موضوعات تزئینی می پردازد، که هم در معماری و هم در هنرهای وابسته وجود دارد. در قرن بیستم موجی از تغییرات در حوزه های مختلف مشاهده می شود که معماری یکی از آن هاست. ساختمان ها با دقت طراحی شده اند تا منعکس کننده سبک و سنت منطقه باشند. سازه ها در طرح های مختلف نوآورانه پرورش یافتند و دکوراسیون معماری حکایت از تازگی دارد که آگاهانه با توجه به ترکیب بندی های مناسب خود با داشتن هماهنگی و تعادل در ترکیب بندی های طراحی بیرونی و داخلی طراحی شده اند. در پژوهش حاضر تلاش شده است تا اهمیت انتزاع، نمادگرایی و بازنمایی مفهومی تلطیف شده در طراحی و تزئینات معماری مسجد فیصل اسلام آباد پاکستان تبیین شود. که هرگز در هیچ مسجد مدرن جنوب آسیا ارائه نشده است. مسجد یک فاز سنتی و مدرن با چشم اندازی عمیق ارائه می دهد. این مطالعه طرح های هندسی و تفسیر نمادین تلطیف شده را توضیح می دهد. در این مسجد اجرای طرح های هندسی با بازنمایی انتزاعی با درجه ای از پیچیدگی و پیچیدگی مشاهده می شود.

Keywords:

تزئینات معماری , مسجد مدرن , جنوب آسیا , نماد گرایی , دکوراسیون معماری , طرح های هندسی.