تحلیل زیبا شناسی تزئینی و هنر هندسی در فرهنگ معماری اسلامی

انسان از آداب و رسوم، فرهنگ و باورهای مذهبی اثر می پذیرد و این اثرات به صورت ناخودآگاه در وی تجلی می یابد. این اثرپذیری فرهنگی انسان، در قالب آثار هنری و ادبی، خود را به خوبی نشان می دهد. از آنجا که هنر با باورهای عرفانی و دینی گره خورده و تحت تاثیر آن قرار می گیرد، انسان سعی می کند تا این اصول باسنت و رسوم ملی تطابق داشته باشد. معماری مساجد با تزئینات فراوان نشان داد که فرهنگ اسلامی یکی از مهم ترین و بزرگترین تمدن های تاریخ بشریت است. واحدهای تزئینی گیاهی یکی از زمینه های کلیدی است که هنرمند مسلمان در آن سرآمد بوده است. در نتیجه، او اشکال مختلف گیاهی را که از طبیعت گرفته بود، ایجاد کرد، که باعث شد او هنر عربی را ابداع کند که از نقوش گیاهی با خطوط منحنی و گرد یا بین آن ها پیچیده شده بود. این اشکال با حاشیه های منحنی شامل برگ، شاخه و گل است. ساختمان ها و آثار باستانی قرن نوزدهم میلادی این شکل را دارند. آن ها در طول قرن دوازدهم و سیزدهم به اهداف خود دست یافتند. نوع دیگری از واحد تزئینی گیاهی وجود داشت که از ساقه ها و گل هایی تشکیل شده بود که در طرح های هندسی مرتب کشیده شده بودند. این نوع طراحی که از استانداردهای هنر اسلامی منحرف می شود و شکلی شبیه به طبیعت به خود می گیرد، به ویژه در ایران رواج داشت. انواع و شکل گل ها و همچنین شکل برگ ها، لبه های آن ها یا مینیاتور آن ها متفاوت است. این هنرمند همچنین شاخه های گیاه بیشتری را با منحنی های دایره ای و مارپیچی، برگ ها و گل هایی که در یک رابطه هنری هندسی ظاهر می شوند، نقاشی کرد که در آن تکرار، تضاد، تقارن و همپوشانی است که با اشاره ای از اصلاح و الهام متمایز می شود. این امر بعدا مدارس هنر را در روش واحدهای تزئینی معماری تحت تاثیر قرار داد، از طبیعت نسازید.

Keywords:

زیبا شناسی , معماری اسلامی , هنر هندسی , نقوش گیاهی , طبیعت , طراحی.