اقدام پژوهی : چگونه توانستم توانایی بالقوه دانش آموزان را بالا ببرم؟

بارها دانش آموزانی را دیده ایم که از لحاظ توانایی و استعداد یادگیری بسیار شبیه به هم هستند ،اما در پیشرفت تحصیلی تفاوتهای زیادی با یکدیگر دارند. این تفاوتها نه نتها در یادگیری درسهای آموزشگاهی بلکه در سایر فعالیتهای غیر تحصیلی نیز به چشم می خورد. از ویژگی های مهم انسان برخورداری از توانایی (یادگیری) است . امروزه در امر یادگیری ، فردی موفق است که شیوه آموختن را فراگرفته باشد. پرورش توانایی تفکر دانش آموزان، موضوع مهمی برای اصلاح سیستم یادگیری می باشد. هدف از اندیشه ورزی در آموزش و پرورش، رشد خودآگاهی و رهبری درونی دانش آموزان است . برخی از فنونی که در توسعه تفکر اندیشه ورز نقش مهمی را ایفا می کنند عبارت اند از: تفکر با صدای بلند ، بحث و گفتگو، توافق نظر، یادداشت روزانه ، یادگیری مبتنی بر پرس و جو ، تکنیک جیگ سا. در این تحقیق ، به مرور این فنون و نقش آن ها در افزایش توانایی یادگیری دانش آموزان از طریق افزایش قدرت تفکر و بهبود مهارت های فراشناختی پرداخته شده است .وجود دانش آموزانی که از نظر هوش در سطح قابل قبولی هستند و این را میشود از بحث های کلاسی با آنان فهمید ولیکن از نظر نمره در امتحان و علاقه به درس در سطح قابل قبولی قرار ندارند و دچار افت تحصیلی هستند مرا به ان وا داشت تا دلایل را بررسی کنم ، زیرا فکر میکنم این یک موضوع همگانی می باشد . شروع به کار کردم وبا انجام تحقیق دلایلی برای این کار که شامل دلایل و فردی و خانوادگی بود دست یافتم . من در صدد این بودم تا توانایی بالقوه دانش اموزان ضعیف از نظر نمره را بالا ببرم. سپس با بررسی موضوع چند راه حل مانند اعمال تشویق وتغییر روش تدریس را برای بهبود وضع موجود به کار گرفتم و در پایان نیز مشاهده کردم که اگر شخصی که در مقام معلم است بخواهد این گونه دانش آموزان را کمک کند کاری شدنی است .

Keywords:

یادگیری -تفکر - توانایی ذهنی , توانایی بالقوه