اثر یک دوره تمرینات ریتمیک بر برخی فاکتورهای خود ادراکی بدنی دختران نوجوان

خودپنداره ی بدنی می تواند تحت تاثیر برنامه های مداخله ای چون ورزش و تمرین بدنی یا برنامه های کاهش وزن قرار گیرد بنابراین ادارک بیشتر از نحوه ی شکل گیری و شیوه های تاثیر پذیری آن به وسیله ی روش های تمرینی مناسب، برای نیل به سلامت روانی و رفتار مطلوب فردی، نقش مهمی را ایفا می کند. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر روش تمرین ایروبیک بر مولفه های خود پنداره بدنی دانش آموزان دختر است. بدین منظور 150 نفر، از بین دانش آموزان مدارس راهنمایی دخترانه نواحی چهارگانه شهر اهواز به صورت تصادفی چند مرحله ای انتخاب و به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی در هشت هفته تمرین ایروبیک، سه جلسه در هفته و هر جلسه 60 دقیقه شرکت کردند. از پرسشنامه اطلاعات فردی محقق ساخته برای تعیین فعال یا غیر فعال بودن دانش آموزان و میزان آشنایی آنها با ورزش ایروبیک استفاده شد و از پرسشنامه ی خود توصیفی بدنی (PSDQ)، مارش(1994) برای سنجش خودپنداره بدنی استفاده شد. که روایی آن در این تحقیق برابر 0/83 گزارش شد. نتایج نشان داد که هشت هفته تمرین ایروبیک برخودپنداره بدنی و کلیه خرده مقیاس های آن تاثیر معنی داری دارد. همچنین در مقایسه خودپنداره بدنی و خرده مقیاس های آن بین گروه تجربی و گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده شد بطوری که آزمودنی های گروه تجربی به طور معنی داری بهتر از آزمودنی های گروه کنترل عمل کردند. از این رو به مسئولین آموزش و پرورش توصیه می شود که فعالیت های ایروبیک به همراه موزیک را به جهت ریتمیک بودن و ایجاد نشاط، در برنامه درس تربیت بدنی قرار دهند.

Keywords:

خودپنداره بدنی , ایروبیک , دانش آموزان دختر