بررسی اثر بخشی الگوی بالینی خلاقیت درمانی بر ارتقاء انگیزه وعملکرد تحصیلی دانش آموزان مقطع دبیرستان

این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی الگوی بالینی خلاقیت درمانی برارتقاء انگیزه وعملکرد تحصیلی دانش آموزان مقطع دبیرستانانجام شد.روش :این پژوهش به روش شبه آزمایشی ، از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای مدرسه ای انتخاب شد و ۳۰ دانش آموزی که پایین ترین نمره در عملکرد تحصیلی را در نیم سال اول سال تحصیلی بدست آورده بودند از روش هدفمند انتخاب شدند.(پایین ترین معدل در این گروه ۲۰,۱۲ صدم وبالاترین معدل ۹۰,۱۵ صدم بود). و در دو گروه ۱۵نفره جایگزین شدند. برای افراد گروه آزمایش یک دوره برنامه آموزشی خلاقیت درمانی در طی ۱۰ جلسه ومدت بیست ساعت برگزار شد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه انگیزش تحصیلی هارتر است .نتایج تحلیل کواریانس نشان می دهدکه پس ازآموزش دوره خلاقیت درمانی بین گروه آزمایش وگروه کنترل در پس آزمونانگیزش تفاوت معنی داری دیده شد به نحوی که انگیزه درونی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش یافته بود. همچنین عملکرد تحصیلی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل نیز تفاوت معناداری را نشان می دهد. نتیجه گیری: نتایج به طور کلی حاکی از تاثیرگذاری الگوی بالینی خلاقیت درمانی بر افزایش انگیزش تحصیلی دانش آموزان بویژه انگیزه درونی وارتقاء عملکرد تحصیلی گروه آزمایش بود.

Keywords:

خلاقیت درمانی , انگیزه تحصیلی , عملکرد تحصیلی