بررسی نقش معلمان ابتدایی در رشد اجتماعی و سرزندگی تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان میناب در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲

این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین فعالیت معلمان با خودپنداره و رشد اجتماعی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان میناب در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ انجام گرفت . روش این پژوهش از نوع همبستگی می باشد. آزمودنی های این پژوهش را ۲۰۰ نفر از دانش آموزان ( دختر و پسر ) مقطع ابتدایی شهرستان میناب در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ تشکیل می دهند که بر اساس نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شده اند و به کمک پرسشنامه آمادگی بدنی ادراک شده(یاوری،۱۳۹۴) ، پرسشنامه رشد اجتماعی وایلند(۱۹۶۵) و مورد ارزیابی قرار گرفته اند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شده است . نتایج حاصل از تحلیل داده ها حاکی از آن است که بین فعالیت معلمان و خودپنداره و رشد اجتماعی دانش آموزان رابطه معنی داری وجود دارد. با این حال شواهد موجود بر این نکته تاکید دارند که صرف زمان ساعت تربیت بدنی برای سایر مواد درسی موجب بهبود عملکرد تحصیلی نمی شود، بلکه دانش آموزانی که از نظر بدنی سالم هستند تمایل دارند در کلاس درس نیز عملکرد بهتری داشته باشند. ورزش و فعالیت بدنی منظم و اصولی ، یکی از شیوه های تقویت تمرکز و حافظه به شمار میرود و در بالا بردن توان تمرکز ذهنی دانش آموزان تاثیر به سزایی دارد فعالیت معلمان و تربیت بدنی به طور مثبت رشد اجتماعی و خودپنداره را در دانش آموزان پیش بینی می کنند.

Keywords:

فعالیت معلمان , رشد اجتماعی , خودپنداره , دانش آموزان پایه ششم