بررسی تاثیر گذاری پرسپکتیو در نقاشی و هنر تصویرگری

پرسپکتیو علمی است بر اساس قوانین و اصول هندسی که به وسیله ی آن دوری و نزدیکی اجسام را نشان می دهند. با رعایت این اصول در طراحی می توانیم تناسب واقعی اجسام در فواصل مختلف را به نحوی نشان دهیم که با تناسبات اصلی آن ها مشابهت داشته باشند.در واقع برای نشان دادن فضای سه بعدی روی صفحه ی دو بعدی معمولا پرسپکتیو و قوانین آن را به کار می برند. این قوانین با استفاده از خطای دید بدست آمده و عمق کاذب و بعد مجازی ایجاد شده می تواند تصویری از فضای سه بعدی را بدهد. می وانت گفت پرسپکتیو نگاهی است که معمولا از جهان بیرون یعنی عالم محسوسات مادی آغاز می شود و سپس به دروننگری راه می برد. کشف پرسپکتیو با دوران رنسانس مقارن بود؛ با کشف انسان این جهانی و میرا. هنرمند گوتیک در انسان و طبیعت ، جلال الهی می دید. نگاه رنسانس به آدم، نگاه علمی بود. آدم جای اصلی پرده را گرفت و عناصر دیگر را کنار زد. شبیه کشی و چهرهنویسی رونق گرفت .در واقع پرسپکتیو و سه بعدنمایی از دوره جدید بر نقاشی مسلط می شود. در گذشته تنها نقاشی یونانی است که به پرسپکتیو طبیعی نزدیک شده بود. کار هنرمند رنسانسی ابداع مجدد طبیعت و انسان و حتی خدا با تفسیری انسان مدارانه از تمامی جلوهها و نظم طبیعی عالم بود. هنرمند دریافته بود که از طریق پرسپکتیومی تواند عقل جزوی را بر فضا مسلط نماید. به عبارت دیگر از انسان به عنوان وجود اصلی و مرکزی تصویری عظیم ارائه نمود که فضا را باید در ارتباطی که با او دارد سنجید. هنرمند با بازنمایی دقیق و عینی همه امور،جنبه های گوناگون واقعیت را ثبت کرده و آنرا به صورت یک نظم عرضه می دارد،نظمی که از هماهنگی نظام عالم بهره گرفته بود. این نظم نهایتا در نظام تکنیک تعین می یابد. نظامی تحت عنوان ”پرسپکتیو.”

Keywords:

تاثیر , پرسپکتیو , نقاشی , تصویرگرای , هنر.