اثر عنصر سوم آلیاژی بر زیرسازگاری آلیاژ تیتانیوم، نیوبیوم

آلیاژهای نانوساختار Ti-۲۰N۶-۱۳Zr ,Ti-۲۰Nb-۸Zr ,Ti-۲۰Nb و Ti-۲۰Nb-۱۸Zr با ترکیبات غیر سمی و خواص مکانیکی افزایش یافته، از پودرهای نانوکریستالی تهیه شده است. ابتدا پودرها ۱۰ ساعت تحت گاز آرگون با سرعت rpm ۳۰۰ آلیاژسازی مکانیکی شدند و سپس توسط روش اسپارک پلاسما زینترینگ (SPS) به استحکام نهایی رسیدند. پس از متالورژی پودر، از پراش اشعه ایکس (XRD) جهت اطمینان از آلیاژسازی مکانیکی و مشخصه یابی پودرها استفاده شد و جهت بررسی ریزساختار، فاز آلیاژ، تعداد دانه از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) استفاده شد. در نهایت جهت تعیین سمیت سلولی با استفاده از روش MTTپرداخته شد و نتیجه اصلی در این رساله میزان سمیت در ۴ نوع از آلیاژ های متفاوت تیتانیوم است که آلیاژ Ti-۲۰Nb-۱۸Zr دارای بیشترین سمیت(کمترین سازگاری) و آلیاژ Ti-۲۰Nb-۸Zr دارای کمترین میزان سمیت(بیشترین سازگاری) می باشند.

Keywords:

تیتانیوم , نیوبیوم , زیرکونیوم , زیست سازگاری , اسپارگ پلاسما زینترینگ , آلیاژسازی مکانیکی , XRD , سمیت سلولی , MTT