اثربخشی مداخله مبتنی بر درمان شفقت به خود بر سلامت روان و خودمدیریتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه و هدف: دیابت نوع ۲ یکی از بیماری های شایعی است که می تواند بر ابعاد زندگی افراد مبتلا تاثیر منفی زیادی داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت­ به­ خود بر سلامت­ روان و خودمدیریتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش پژوهش: طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش آزمون و  پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه پژوهش حاضر را کلیه­ی بیماران دیابتی از نوع ۲ مراجعه کننده به مرکز دیابت در استان یزد تشکیل می­دادند. به منظور انتخاب نمونه از روش نمونه­ گیری در هدفمند استفاده و تعداد ۳۰ نفر به صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفری آزمایش و گواه گمارده شدند. شرکت کنندگان هر دو گروه قبل و بعد از شرکت در جلسات آموزشی به پرسشنامه خود مدیریتی توبرت و همکاران (۱۹۹۲)، پرسشنامه افسردگی، اضطراب و استرس(DASS) لوی باند و لوی باند پاسخ دادند. گروه آزمایش در ۸ جلسه ۱/۵ ساعت، مداخله­ی شفقت ­به ­خود را دریافت و گروه کنترل در لیست انتظار بودند. داده­ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر شفقت­به­خود بر افسردگی، اضطراب و استرس در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو موثر بوده)۰/۰۵>P)، درمان مبتنی بر شفقت­به­خود بر خودمدیریتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو موثر بوده است)۰/۰۵>P). نتیجه گیری: براساس یافته­ های پژوهش پیشنهاد می­گردد در کنار برنامه ها و خدمات ارائه شده به بیماران مبتلا به دیابت، درمان­های روانشناختی چون شفقت به خود نیز مورد توجه  قرار گیرد.

Keywords:

Self-Compassion , Self-Management , Mental Health , TypeII Diabetes Mellitus. , خودمدیریتی , دیابت نوع دو , سلامت روان , شفقت به خود