اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر کاهش نشانه های اضطراب سلامت در بیماران دیابتی نوع دو

مقدمه و هدف: دیابت نوع دو به عنوان یکی از بیماری های شایع، زمینه ساز بروز اختلال های روانی و چالش های متعددی در ابعاد مختلف روانی و اجتماعی می شود لذا هدف از پژوهش حاضر اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر کاهش نشانه های اضطراب سلامت در بیماران دیابتی نوع دو است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نظر هدف از نوع پژوهش های کاربردی و از نظر نحوه گردآوری داده ها از نوع پژوهش های شبه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران دارای دیابت نوع دو در مراکز درمانی شهر تهران که از میان آن ها نمونه ای به حجم ۳۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش مقدمه و هدف: دیابت نوع دو به عنوان یکی از بیماری های شایع، زمینه ساز بروز اختلال های روانی و چالش های متعددی در ابعاد مختلف روانی و اجتماعی می شود لذا هدف از پژوهش حاضر اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر کاهش نشانه های اضطراب سلامت در بیماران دیابتی نوع دو است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نظر هدف از نوع پژوهش های کاربردی و از نظر نحوه گردآوری داده ها از نوع پژوهش های شبه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران دارای دیابت نوع دو در مراکز درمانی شهر تهران که از میان آن ها نمونه ای به حجم ۳۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش ۱۵ و کنترل(۱۵) تقسیم شدند.گروه آزمایش، تحت درمان قرار گرفتند و گروه کنترل برنامه ای را دریافت نکرد. مقیاس اضطراب سلامت توسط سالکوسکیس و همکاران به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. ملاک های ورود شامل رضایت آگاهانه، عدم گذراندن آموزش مشابه، دامنه سنی ۳۰ تا ۵۵ سال و ملاک های خروج شامل داشتن غیبت بیش از دو جلسه، عدم تمایل به ادامه همکاری، وجود اختلالات روان پزشکی بود. تجزیه و تحلیل داده ها در دو بخش توصیفی و آمار استنباطی انجام پذیرفت. یافته ها: یافته های پژوهش حاضر نشان داد که درمان شناختی رفتاری بر کاهش نشانه های اضطراب سلامت در بیماران دیابتی نوع دو اثر بخش بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده می توان نتیجه گرفت که درمان شناختی رفتاری بر کاهش نشانه های اضطراب سلامت در بیماران دیابتی نوع دو اثر بخش بوده لذا استفاده و به کارگیری در فرایند درمان و آموزش پیشنهاد می گردد. و کنترل(۱۵) تقسیم شدند.گروه آزمایش، تحت درمان قرار گرفتند و گروه کنترل برنامه ای را دریافت نکرد. مقیاس اضطراب سلامت توسط سالکوسکیس و همکاران به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. ملاک های ورود شامل رضایت آگاهانه، عدم گذراندن آموزش مشابه، دامنه سنی ۳۰ تا ۵۵ سال و ملاک های خروج شامل داشتن غیبت بیش از دو جلسه، عدم تمایل به ادامه همکاری، وجود اختلالات روان پزشکی بود. تجزیه و تحلیل داده ها در دو بخش توصیفی و آمار استنباطی انجام پذیرفت. یافته ها: یافته های پژوهش حاضر نشان داد که درمان شناختی رفتاری بر کاهش نشانه های اضطراب سلامت در بیماران دیابتی نوع دو اثر بخش بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده می توان نتیجه گرفت که درمان شناختی رفتاری بر کاهش نشانه های اضطراب سلامت در بیماران دیابتی نوع دو اثر بخش بوده لذا استفاده و به کارگیری در فرایند درمان و آموزش پیشنهاد می گردد.

Keywords:

Cognitive Behavioral Therapy , Anxiety , Type ۲ Diabetes Mellitus. , درمان شناختی رفتاری , اضطراب سلامت , دیابت نوع دو