کاهش جرم و جنایت در حاشیه شهر اردبیل با رویکرد معماری CPTED

با گسترش فیزیکی و اجتماعی شهرها و تبدیل شدن آنها به مراکز ناهمگن جمعیتی ، اجتماعی و فرهنگی ، میزان ناهنجاری های شهری نیز افزایش یافته است . همچنین ، محیط اجتماعی و مسکونی افراد، ساختارهای نامناسب شغلی ، ناکامی اجتماعی و فقر اقتصادی ، زمینه بروز آسیب های شهری و رشد بیرویه و لجام گسیخته ناهنجاری ها را فراهم کرده است . مردمی که در حاشیه و حریم شهرها زندگی میکنند، اغلب ازنظر وضعیت اقتصادی دارای سطح پایینی هستند و اگر وضعیت زندگی مناسبی نداشته باشند، ممکن است دست به کارهایی مانند دزدی ، سرقت و ...بزنند که باعث می شود معضلات اجتماعی و حتی اقتصادی شهرها افزایش یابد. . از آنجا که بین رفتار انسان در فضا و شکل و هندسه و عملکرد فضا و همچنین عناصر و علائم گرافیکی موجود در فضا ارتباط مستقیمی وجود دارد، بنابراین میتوان با ایجاد تغییزاتی بر این عوامل ،بر رفتار استفاده کننده از فضا تاثیر گذاشت ، در این صورت علاوه بر کاهش تمایل مجرم به ارتکاب جرم، تمایل افراد نیز به استفاده از فضا افزایش یافته که در این صورت در نتیجه حضور بیشتر افراد در فضا امنیت افزایش می یابد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف کاهش جرم و جنایت در حاشیه شهر با رویکرد معماری CPTED، تلاش می کند تا با روش توصیفی -تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای ، ضمن تعریف طراحی محیطی CPTED، راهکارهایی را جهت کاهش جرم وجنایت در حاشیه شهر ارائه دهد. طبق نتایح این پژوهش ، از طریق طراحی محیطی می توان میزان حضور افراد در فصاهای شهری و عمومی را افزایش داد که از این طریق امنیت محیط افزایش یافته و میزان جرم وجنایت کاهش می یابد.

Keywords:

معماری CPTED , طراحی محیطی , جرم و جنایت , شهر اردبیل