تاثیر افزودنی پلیمر پودر لاستیک بر اصلاح قیرهای آسفالتی در توسعه پایدار و زیرساخت شهری

Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 32

This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ICSAU09_584

تاریخ نمایه سازی: 24 فروردین 1403

Abstract:

یکی از شاخص های اندازهگیری پیشرفت کشورهای درحالتوسعه میزان شبکه حمل ونقل و راهها است . در این میان ضرورت روش ساخت راهها و بالاخص اهمیت روسازی راهها از نظر کیفیت و همچنین هزینه از اهم موضوعات ساخت این نوع پروژههای عمرانی است . کاهش هزینه های تعمیر و نگهداری روسازی راهها، جزئی از سرمایه گذاری ها بوده و خواهد بود. روسازی آسفالتی معمولا در معرض عوامل مخرب محیطی و استهلاک بوده که این عوامل ، کاهش عمر مفید راه را در پی دارد. بدین منظور جهت دوام بیشتر و رسیدن به خواص مکانیکی بهتر و اصلاح خواص رئولوژیکی قیرهای پایه و همچنین به جهت غلبه بر تخریب ها و به تاخیرانداختن آنها، افزودنی های مختلفی برای بالابردن مقاومت قیر و اصلاح خواص قیر در نظر گرفته شده است که مهم ترین این اصلاحکنندهها پلیمر بوده و پودر لاستیک یکی از این پلیمرها محسوب می شود. در این تحقیق پودر لاستیک بر اساس درصد وزنی ۱۰ و ۱۵ درصد و همچنین مش های ۳۰ و ۵۰ استفاده و بررسی شده است . بر اساس تحقیقات به دست آمده این درصدها بیشترین کارایی را از خود نشان داده اند. پس از اضافه کردن پودر لاستیک با درصدها و مش های موردنظر، اثرات پلیمر اضافه شده بر روی خواص رئولوژی قیر شامل مدول الاستیک (G)، مدول مختلط (G*)، زاویه اختلاف فاز (δ)، پارامتر خستگی (G*.Sinδ) پارامتر شیارشدگی (G*/Sinδ) با آزمایش رئومتر برش دینامیکی مورد تحلیل قرار گرفته است . آزمایش های رئولوژی قیر با استفاده از دستگاه رئومتر برشی دینامیکی (DSR) به عنوان کامل ترین روش بررسی رفتار رئولوژی مواد می باشد. در ادامه تحقیق به مقایسه خواص رئولوژیکی قیر اصلاح شده با قیر پایه پرداخته شده است که افزودن پودر لاستیک با درصدهای ۱۰ و ۱۵ و مش های ۳۰ و ۵۰ به قیر پایه نشان دهنده بهبود خواص رئولوژیکی قیر در همه آزمایش ها شده است . همچنین این نتایج نشان می دهد که مش ۵۰درصد با مقدار ۱۵ درصد پودر لاستیک ، عملکرد بهتری نسبت به سایر مقادیر داشته است .

Authors

محمدرضا زارع

دانشجوی دکتری مهندسی و مدیریت ساخت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب، ایران

علیرضا سهرابی

کارشناسی ارشد عمران، مهندسی آب و فاضلاب، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد استهبان، ایران

کریم نقدی

استادیار گروه نقشه برداری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تفت، ایران