نقش رابطه والد فرزندی بر سازگاری اجتماعی در دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری شهر گناباد

هدف اصلی تحقیق حاضر پیش بینی سازگاری اجتماعی بر اساس رابطه والد فرزندی در دانش آموزان دارای اختلالاتیادگیری شهر گناباد می باشد. روش تحقیق مورد استفاده از نوع توصیفی - همبستگی می باشد. جامعه آماری این تحقیقشامل تمامی والدین دانش آموزان دارای اختلال یادگیری شهر گناباد به تعداد ۲۵۰ نفر بودند که بر اساس اطلاعات جدولکرچسی مورگان ۱۴۸ نفر بعنوان نمونه تعیین شده و با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گرداوری اطلاعاتپرسشنامه های رابطه والد-فرزندی پیانتا (۲۰۱۱) و سازگاری اجتماعی دخانچی (۱۳۷۷) بود. اطلاعات گرداوری شده درنرم افزار Spss-۲۴و با استفاده از آزمون رگرسیون خطی چندمتغیره مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد رابطه والد-فرزندی می توانند بصورت معناداری تغییرات سازگاری اجتماعی دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری شهر گناباد را تبیین نمایند. همچنین از بین ابعاد رابطه والد-فرزندی صمیمیت والد-فرزندی (β=۰/۴۲۷) و تعارض والد- فرزندی (β= - ۰/۲۶۱) نقش معناداری در پیش بینی سازگاری اجتماعی دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری داشتند (p<۰/۰۵) در حالی که وابستگی والد-فرزند نقش معناداری در آن نداشت (p>۰/۰۵). نتایج تحقیق حاکی از آن است که بهبود رابطه والد-فرزند می تواند نقش مثبتی در ارتقای سازگاری اجتماعی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری داشته باشد.

Keywords:

سازگاری اجتماعی , رابطه والد فرزندی , اختلالات یادگیری , گناباد