رابطه میان تکنولوژی آموزشی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی منطقه اسلامشهر سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ (مطالعه موردی : مهارت آموزان پردیس عترت واوان)

هدف از انجام پژوهش حاضر ، نگرش سنجی فناوری و تکنولوژی آموزشی و بررسی تاثیر آن بر پیشرفت تحصیلیدانش آموزان دوره اول و دوم ابتدایی شهرستان اسلامشهر در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ می باشد. روش انجام این تحقیق توصیفی _ پیمایشی و از نظر هدف کاربردی است . جامعه آماری معلمان و مهارت آموزان با سابقه ومشغول به تحصیل هستند .جامعه آماری ۳۰ نفر با کمک فرمول کوکران به دست آمده و برای جمع آوری اطلاعاتاز پرسشنامه ای دارای ۱۵ گویه شامل ۲ متغیر ، متغیر اول استفاده از تکنولوژی آموزشی (۵ گویه) و پیشرفتتحصیلی (۱۱ گویه) استفاده شده است. پاسخنامه هر فرد با کمک نرم افزار spss ۲۲، آلفای کرونباخ، هیستوگرام و آزمون ناپارامتریک پیرسون تحلیل شده است.نتایج پژوهش نشان داد که استفاده از فناوری آموزشی توسط معلمان و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی شهرستان اسلامشهر در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ رابطه معناداری دارند.

Keywords:

تکنولوژی , فناوری آموزشی , پیشرفت تحصیلی , آموزش , یادگیری