واکاوی علل و نتایج اختلافات دولت موقت و سرتیپ قرنی در مواجهه با بحران کردستان

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، مناطق کردنشین شمال غرب ایران صحنه یکی از بحران هایی بود که نیروهای دولت نوپای جمهوری اسلامی ایران و گروه های سیاسی کرد مخالف، دو مولفه اصلی این صحنه به شمار می آمدند. در یک سو نظام با استفاده از نیروهای خود جهت برقراری امنیت در کشور می کوشید و از سوی دیگر گروه های شورشی با عملیات نظامی در مقابل نیروهای دولتی برای کسب اهداف خود مبارزه می کردند. برآیند این دو مولفه بروز بحران و درگیری های نظامی و ایجاد ناامنی های متوالی در طول سال های اولیه پس از پیروزی انقلاب بوده است. در این پژوهش نگارنده سعی کرده است با شیوه توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای، به بررسی علل و نتایج اختلاف دولت موقت مهندس مهدی بازرگان و سرتیپ محمدولی قرنی رئیس ستاد مشترک ارتش در برخورد با وقایع کردستان بپردازد. نتایجی که از این پژوهش حاصل شد نشان می دهد که اختلاف دیدگاه در شیوه برخورد با ضدانقلاب در کردستان، دولت موقت متمایل به شیوه ای سازشکارانه و مسالمت آمیز بود و سرتیپ قرنی ضمن اتخاذ سیاست مذکور، طرفدار مقابله با عناصر ضدانقلاب و تجزیه طلب بود. سرانجام این اختلاف منجر به برکناری سرتیپ قرنی شد و بحران کردستان را به سال های جنگ تحمیلی کشاند.

Keywords:

بحران کردستان , محمدولی قرنی , ارتش , دولت موقت , مهدی بازرگان