بررسی تاثیر ریکاوری با ماساژ متعاقب یک جلسه فعالیت ورزشی وامانده ساز بر توانهوازی و توان بی هوازی فوتبالیستهای جوان

مقدمه: ظرفیت ریکاوری پس از تمرین، رقابت و مسابقات شدید به عنوان یک عامل تعیینکننده در عملکرد فوتبال در نظرگرفته میشود. هدف مطالعه حاضر تاثیر ریکاوری با ماساژ متعاقب یک جلسه فعالیت ورزشی وامانده ساز بر توان هوازی و توان بیهوازی فوتبالیستهای جوان بود. روش کار: تعداد ۲۰ نفر از فوتبالیستهای جوان شهرستان مراغه به صورت داوطلبانه به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. نمونه های پژوهش به صورت تصادفی به دو گروه کنترل ۱۰) نفر) و گروه ماساژ ۱۰) نفر) تقسیم بندی شدند. ابتدا توان بیهوازی از طریق آزمون رست و بعد از ۴ ساعت استراحت توان هوازی از طریق آزمون بروس مورد اندازه گیری قرار گرفت. سپس آزمودنیهای دو گروه یک جلسه فعالیت ورزشی وامانده ساز انجام دادند. بعد از تمرین، گروه کنترل با حرکات کششی ریکاوری کردند درحالی که گروه ماساژ علاوه بر حرکات کششی، ماساژ نیز دریافت کردند. بعد از گذشت ۲۴ ساعت، ابتدا آزمون بیهوازی رست و سپس آزمون بروس اجرا شد. از آزمون تحلیل کوواریانس برای بررسی تفاوت بین گروهی و از آزمون t وابسته جهت بررسی تفاوت درونگروهی در سطح معنی داری (P<۰.۰۵) استفاده شد. بحث و نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد انجام ریکاوری با ماساژ متعاقب یک جلسه فعالیت ورزشی وامانده ساز، بر توان هوازی و توان بی هوازی فوتبالیستهای جوان تاثیر معنی داری ندارد .(P=۰/۳۰۲)

Keywords:

فعالیت با شدت بالا , ماساژ , توان هوازی , توان بیهوازی , فوتبال , ریکاوری