بررسی رابطه سبکهای فرزند پروری با نگرش ناکارآمد و ناگویی خلقی کودکان

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه سبک فرزند پروری با نگرش ناکارآمد و ناگویی خلقی کودکان انجام شده لذا به لحاظ ماهیت و هدف بنیادی و از حیث روش توصیفی- همبستگی بوده است جامعه آماری پژوهش کلیه ی کودکان ۶ ساله مهدکودک آدینه شهر قائن می باشند. در این پژوهش، تعداد ۲۵ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه سبک های فرزندپروری بامریند (۱۹۶۷)، ناگویی هیجانی تورنتو (۲۰۰۶) و نگرش های ناکارآمد وایزمن و بک (۱۹۷۸) بوده و در انتها داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین سبک های فرزندپروری با نگرش ناکارآمد و ناگویی خلقی کودکان رابطه معنی داری وجود دارد. ضمنا نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که سبک های فرزند پروری والدین قادر است تغییرات نگرش ناکارآمد و ناگویی خلقی کودکان را پیش بینی نماید.

Keywords:

سبک های فرزندپروری , ناگویی خلقی , نگرش های ناکارآمد.