ارزیابی اثر همزیستی گونه های مختلف میکوریزا بر ویژگی های رشدی و فیتوشیمیایی استبرق (Calotropis procera Aiton)
Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 12
This Paper With 19 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_CSR-5-3_007
تاریخ نمایه سازی: 27 فروردین 1403
Abstract:
استبرق گیاهی دارویی و موثر در درمان سوء هاضمه، سرطان و تشنج است. در بررسی حاضر اثر همزیستی سه گونه مختلف قارچ میکوریزا با استبرق بر فیتوشیمی، فعالیت آنتیاکسیدانی و جذب برخی کاتیونها مورد ارزیابی قرار گرفت. این پژوهش در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تیمار تلقیح با گونههای Glomus intraradicese، G. fasiculatum وG. mosseae و عدم تلقیح (شاهد) در ۳ تکرار و بصورت گلدانی انجام شد. شاخصهای ارزیابی شده شامل؛ کلروفیل a، b و کارتنوئید، فنل، فلاونوئید، فعالیت آنتیاکسیدانی، پروتئین و محتوای پتاسیم، فسفر و سدیم در شاخساره بود. آنالیز واریانس دادهها نشان داد که همزیستی با گونههای قارچ میکوریزا تاثیر معنیداری (p ≤ ۰.۰۱) بر شاخصهای ارزیابی شده داشت. مقایسه میانگینها نشان داد که بیشترین مقدار کلروفیل a و کارتنوئید در همزیستی استبرق با گونه قارچ G. mossae، و بیشترین مقدار کلروفیل b در همزیستی با گونههای قارچ G. fasiculatum و G. intraradicese بدست آمد. گونه G. fasiculatum بیشترین تاثیر را در افزایش فنل و فعالیت آنتیاکسیدانی داشت. بالاترین مقدار فلاونوئید در شرایط همزیستی با G. fasiculatum و G. intraradicese، و بیشترین مقدار پروتئین در شرایط همزیستی با G. fasiculatum و G. mossae بدست آمد. همزیستی با گونه G. intraradicese بطور معنیداری باعث افزایش تجمع پتاسیم و فسفر در اندام رویشی استبرق شد، درحالیکه همزیستی با گونه G. mossae باعث افزایش معنیدار سدیم شده است. بطور کلی نتایج پژوهش حاضر نشان داد که همزیستی استرق با گونههای G. fasiculatum و G. intraradicese کارآمدتر از همزیستی با قارچ G. mossae بود.
Keywords:
Authors
مرضیه نوری
دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه علوم باغبانی و فضای سبز، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل، ایران
محمود سلوکی
گروه بیوتکنولوژی و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل، ایران
عبدالرحمن رحیمیان بوگر
گروه علوم باغبانی و فضای سبز، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل، ایران
مهدی آران
گروه علوم باغبانی و فضای سبز، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل، ایران
زینب محکمی
گروه زراعت و اصلاح نباتات، پژوهشکده کشاورزی، پژوهشگاه زابل، زابل، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
