تدوین چارچوب مفهومی کیفیت سرزندگی در فضاهای شهری

یکی از معضلات امروزه فضاهای شهری را می توان عدم وجود کیفیت سرزندگی در فضا دانست، که فضا را بسیار کسل کننده و بدون وجود فعالیت های اجتماعی می کند. هدف این پژوهش تدوین چارچوب مفهومی جهت دستیابی به کیفیت سرزندگی است تا براساس آن بتوان مولفه هایی که در فضا موجب سرزندگی می شوند را شناسایی و با ایجاد کردن این معیارها و مولفه ها، فضایی سرزنده و دارای تعاملات اجتماعی و فرهنگی را ایجاد نمود. روش پژوهش انجام گرفته به صورت، توصیفی-تحلیلی است و از ابزار مطالعات کتابخانه ای و اسنادی استفاده شده است. در این تحقیق به بحث راجع به موضوع سرزندگی در فضاهای شهری پرداخته شد. یافته ها و نتایج این پژوهش در قالب چارچوب مفهومی پژوهش و مبتنی بر معیارهای چشم انداز مطلوب، جذابیت بصری، بهره گیری از عناصر طبیعی، نورپردازی فضایی، تنوع کالبدی، دسترسی پذیری، ایمنی و امنیت، انعطاف پذیری، تنوع کاربری، قابلیت حضور پذیری تدوین گردیده است. معیارهای حاصل از این مطالعه می تواند پیشنهادی برای سنجش سرزندگی فضاهای شهری باشد.

Keywords:

منظر شهری , فضای شهری , ادراک شهروندان , کیفیت سرزندگی , ابعاد منظر شهری , مولفه های کیفیت سرزندگی