بررسی معماری سبز به عنوان بخشی از رویکرد توسعه پایدار به عنوان راه حلی در مواجه با مشکلات زیست محیطی

معماری سبز مسیری جهت رسیدن به پایداری است. این نوع طراحی و ساخت تفکری نو در عرضه معماری بوده که هدف اصلی آن افزایش کیفیت زندگی افراد و توجه به زندگی آیندگان است از این رو از منابع و انرژی های تجدید ناپذیر، استفاده مجدد از مصالح و ایمنی آن ها و تاثیرات ساخت بر محیط زیست، حمایت می کند. بهره وری و اعتدال در استفده از انرژی و مصالح قانون اول این طراحی است و بهره وری انرژی در کل چرخه عمر ساختمان از مهم ترین اهداف می باشد. رویکردهای اولیه در مسیر معماری سبز در فناوری ساختمان و دگرگونی های آن بوده است به مروز طراحی سبز ، اختراع ، نوآوری و تخصص مهم تلقی شده و معماری در چارچوب فرهنگی گسترده تر شده و روابط متقابل بین انسان و طبیعت ارزش دوباره پیدا می کند. مسئله اساسی در طراحی توجه به سلامت محیطی و افراد است که در هر ساختمان با هر کاربری می تواند اعمال شود. این مقاله به بررسی معماری سبز به عنوان بخشی از رویکرد توسعه پایدار به عنوان راه حلی در مواجه با مشکلات زیست محیطی پرداخته می شود.

Keywords:

معماری سبز , ویژگی های معماری سبز , اصول معماری سبز , معماری جهان