تدوین چارچوب مفهومی کیفیت سرزندگی و ارزیابی میزان کاربست آن در فضاهای شهری (مطالعه موردی : میدان تجریش )

یکی از معضلات امروز فضاهای شهری را می توان عدم وجود کیفیت سرزندگی در فضا دانست ، که فضا را بسیار کسل کننده و بدون وجود فعالیت های اجتماعی می کند. سرزندگی به حضور پویا، مداوم و پررنگ مردم در سطح شهر با هدف انجام فعالیت های غیراجباری تلقی می گردد، که از مولفه های آن می توان به چشم انداز مطلوب، جذابیت بصری ، بهره گیری از عناصر طبیعی ، نورپردازی فضایی ، تنوع کالبدی ، دسترسی پذیری ، ایمنی و امنیت ، انعطاف پذیری ، تنوع کاربری ، قابلیت حضورپذیری اشاره نمود. به طور کلی ، طراحی هوشمندانه فضاهای شهری با توجه به نیازها و تنوع افراد، می تواند به ارتقاء کیفیت زندگی شهروندان و ایجاد یک محیط حمایتی و پویا کمک کند. هدف این پژوهش ارزیابی مولفه های سرزندگی مستخرج از چارچوب مفهومی در میدان تجریش می باشد. میدان تجریش واقع در منطقه ۱ شهر تهران است . این میدان در منتهی الیه شمالی خیابان ولیعصر و در شمال شهر تهران واقع شده است . این میدان در کوهپایه های جنوبی رشته کوه البرز، در شمال پایتخت قرار دارد. روش پژوهش انجام گرفته ، تحلیل محتوای کیفی با استفاده از بررسی های میدانی می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد، میزان کاربست مولفه های کیفیت سرزندگی در میدان تجریش ، ۳/۵۸ درصد در بازه بسیار خوب و ۳/۳۳ درصد در بازه خوب طیف لیکرت قرار دارند، که این امر نشان دهنده کیفیت بالای سرزندگی در فضای نامبرده است .

Keywords:

شهر , سرزندگی , چهارچوب مفهومی , چشم انداز , جذابیت بصری