تاثیر سطوح مختلف پساب بر جذب عناصر ریزمغذی آهن و مس در اندام رویشی دو گیاه گوجه فرنگی و بادمجان

از آنجا که مقدار آب مورد استفاده در بخش کشاورزی مهم و قابل توجه است ، صرفه جویی در مصرف آب و کاربرد آب های -نامتعارف، مانند پسابها به عنوان راهکاری جهت برطرف شدنمشکل کمبودآب، مطرح می باشد.از طرفی به دلیل نیاز گیاهان به عناصر غذایی و به منظور کاهش استفاده از کودهای شیمیایی ، پساب به عنوان یک منبع کودی به حساب می آید، به طوری که استفاده از پساب در آبیاری به عنوان منبعی سرشار از عناصر تغذیه ای مورد نیاز گیاه از اهمیت بالایی برخودار می باشد و می تواند باعث افزایش مواد آلی و بهبود حاصلخیزی خاک گردد. بنابراین به منظور بررسی کاربرد سطوح مختلف پساب بر جذب عناصر ریزمغذی آهن و مس در اندام رویشی دو گیاه گوجه فرنگی و بادمجان آزمایشی در قالب طرح کامل تصادفی با چهار تیمار آبیاری شامل ۱۰۰ درصد پساب (۱۰۰(W، صد درصد آب شهری یا شاهد (۱۰۰(T، ۷۵ درصد پساب و ۲۵ درصد آب شهری (۲۵+T۲۵(W و ۵۰ درصد پساب و ۵۰ درصد آب شهری (W۵۰+T۵۰ )، در سه تکرار اجرا شد. نتایج حاصل از جدول تجزیه واریانس نشان داد اثر پساب جذب عناصر ریزمغذی آهن و مس در سطح ۱ درصد معنی دار بود(۰۱.۰ ≤P کمترین میزان آهن مربوط به گونه گوجه فرنگی با تیمار W۵۰+T۵۰ بود. و بیشترین میزان غلظت مس در نمونه های اندام رویشی مربوط به گونه بادمجان در تیمار W۵۰+T۵۰ مشاهده شد. میزان غلظت آهن و مس در نمونه های اندام رویشی کمتر از حد استاندارد جهانی بود، و توانست بود نیاز اندام رویشی گیاهان را فراهم کند.

Keywords:

عناصر میکرو , گیاه گوجه فرنگی , گیاه بادمجان