عشایر، جاذبه ها ی گردشگری متحرک

جامعه عشایر ی ایران بخش جدایی ناپذیر از محیط زیست است که به لحاظ شیوه ی معیشت، آداب و سنن، همزیستی با طبیعت و ویژگی های منحصر بفرد دیگر می توانند در مقوله گردشگری و اکوتوریسم یک فرصت تلقی شده و ضمن هویت دادن به عشایر،منابع درآمدی قابل ملاحضه ای را ایجاد و پایداری محیط و حفاظت از منابع طبیعی را با مشارکت آنان تضمین نمود. هدف ازاین تحقیق بررسی وضعیت گردشگری عشایری در ایران و ارائهراهکارهایی برای بهبود وضعیت این نوع گردشگری است. روش تحقیق توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع اسنادی و کتابخانه - ای می باشد. نتایج تحقیق نشان می دهد که برنامه ریزی هایصحیح و با مشارکت جوامع عشایری و نیز آموزش هر دو جامعه میزبان و میهمان در زمینه رشد و گسترش توریسم عشایری مؤثر خواهد بود. ضمن اینکه میزان شناخت مردم ایران نسبت به جاذبههای عشایر پایین بوده و در این زمینه نیاز به تبلیغات صحیح و گسترده می باشد. توسعه و بهبود وضعیت اقتصادی عشایر یکی از نتایج توسعه گردشگری عشایری خواهد بود

Keywords:

توریسم , گردشگری عشایری , جاذبه , توسعه اقتصادی , تبلیغات , حفاظت از محیط زیست