بررسی روانشناسی محیط (نور ورنگ ) در طراحی فضاهای درمانی با محوریت کودکنمونه موردی بیمارستان کودکان:(شهر سنندج)

امروز با در نظر داشتن میزان تاثیر مفاهیم روانشناسی محیطی در کیفیت محیط ضرورت توجه به این مقوله در طراحی فضاهای در مانی در جهت دستیابی به یک فضای مطلوب بیماران را مهم می شمارد ،روانشناسی محیط یکی از رشته های تخصصی نوپایی است که به تاثیر متقابل رفتار و عوامل و شرایط فیزیکی معماری و فضای محیط ،بیش از دیگر جنبه ها موثر دارد. فضاهای درمانی نیز با توجه به اهمیتی که دارند بتوانند محیطی کاملا آرام با توجه به نیاز مراجعه کنندگان باشد.حال اگر مراجعه کنندگان کودکان باشد ،اهمیت این موضوع دو چندان می شود.یکی از عوامل حیاتی جهت حفظ سلامت جسم وتعامل روان وارتقاء کیفیت زندگی انسان نور و رنگ است .بیشتر پژوهش های انجام شده در ارتباط با فضاهای درمانی توجه نگرفته اند.هدف از ارائه این مقاله بررسی اهمیت نور ورنگ در طراحی فضاهای درمانی وچگونگی تبدیل به فضای مخوف بیمارستان به فضاهایی شاد وآرام ،با توجه به نظر مخاطبان این فضاها(کودکان)است فرضیه تحقیق بر این باور است که به کارگیری صحیح نور ورنگ ، می تواند در کاهش عرس ،اضطراب و همچنین روند بهبودی کوکان بیمار وکاهش طول درمان آنان بسیار موثر باشد.باید گفت روش تحقیق در این مقاله توصیفی پیماشی می باشد.نتایج به دست آمده از کودکان بستری بیمارستان که به صورت پرسش شفاهی و عملی از ۵۰ کودک با گروه سنی ۶-۱۰ انجام شد،نشان داد که رنگ و نور نقش بسیاری مهمی را در فضاهای مختص به کوکان ایفا می نماید که نادیده گرفتنشان در طراحی بیمارستان سبب کاهش کیفیت درمان خواهد شد.همچنین در نظر سنجی صورت گرفته از کودکان رنگ های آبی و قرمز برای تخت های بستری ،رنگ های قرمز و نارنجی برای اتاق های بازی و رنگ آبی و سبز برای اتاق های بستری مورد توجه وعلاقه کودکان بود.

Keywords:

روانشناسی محیط , کودک , مرکز درمانی , نور , رنگ