مفهوم حس تعلق به مکان و شاخص های تقویت کننده درمرکز محلات(نمونه موردی :محله گمرگ مهاباد)

حس تعلق به مکان رابطه ای معنادار بین انسان و محیط و ادراک افراد با فضاست که مورد توجه طراحان بوده و به ویژه در روشهای های طراحی شهری مورده استفاده فروان قرار گرفته و همچنین با هدف شناسایی این حس در معماری ومحیط شهری و ابعاد مختلف حس تعلق و شاخص های تقویت کننده به آن پرداخته شده بر این اساس از رویکردهای هستی شناسانه و معرفت شناسانه و ابعاد مختلف به بررسی تشریح موضوع پرداخته شده و با توجه به پژوهش میتوان گفت یکی از معیارهای مهم و با کیفت در طراحی محیط های معماری و شهری حس تعلق به مکان برای شهروندان به ویژه محلات شهری ،خود از جهات گوناگون برای توسعه و پیشرفت شهرها بسیار مفید بوده . در این راستا مفهوم حس تعلق و شاخص های تقویت کننده و ویژگی های کالبدی از نظیر هویت -سرزندگی -ایمنی - آسایش -بافت -تاریخی -فرم-فضا و روابط بین اجزای آن تاکید شده و بر نقش مهم و اساسی حس تعلق به مکان و شاخص های آن با استفاده از روش های اسنادی کتابخانه ای و بررسی میدانی و مقایسه با شاخص های تقویت کننده در محله بر روی وضع موجود محله بر روی پلان ها تشریح و ترسیم و پرداخته شده است .

Keywords:

حس تعلق , مکان , شاخص های تعلق , کیفیت زندگی