بررسی عوامل موثر بر پایداری اجتماعی در فضاهای دانشگاهی ، (مطالعه موردی : دانشکدههای معماری )

یکی از عوامل مهم در فرآیند طراحی معماری فضاهای آموزشی ، توجه به معیارهای پایداری است . دانشکدهها و دانشگاهها، از جمله فضاهای آموزشی با تعاملات اجتماعی اند؛ که بسته به هر دانشکده، میزان این تعاملات متفاوت است . توجه به این امر در طراحی و ساخت دانشکدههای معماری می تواند موجبات بهره برداری خلاقانه این فضاها را ممکن سازد. از جهتی با توجه به تفاوت ماهیت این رشته با سایر رشته های دانشگاهی ؛ تاثیر کیفیت فضاهای آموزشی آن، بر کیفیت آموزش معماری ، از طریق تعامل انسان با محیط و تعامل انسانهای دیگر بر کسی پوشیده نیست . هدف از انجام این پژوهش بررسی عوامل موثر در تحقق پایداری اجتماعی فضاهای دانشگاهی (با محوریت دانشکدههای معماری )، با روش توصیفی -تحلیلی است . گردآوری اطلاعات در این تحقیق به روش کتابخانه ای است و نمونه های موفق این نوع طراحی در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به عنوان اسناد بحث ، مورد مطالعه قرار گرفته اند. بر اساس مطالعات صورت گرفته ؛ مواردی همچون: حس مکان، هویت مکان، تناسبات کالبدی ، امنیت ، محوطه سازی و استفاده کاربردی و ماهوی از سایت تاثیر بسیار مهمی بر تحقق پایداری اجتماعی در سایه ارتقای تعاملات اجتماعی در این گونه فضاها دارد.

Keywords:

پایداری اجتماعی , تعاملات اجتماعی , معماری پایدار , فضاهای دانشگاهی , دانشکدههای معماری