جستاری در مولفه های مشترک معماری و موسیقی سنتی ایران

انسانها در طول تاریخ همواره بر آن بودند تا میان هنرهای مختلف به یک وحدت و همبستگی برسند چرا که معتقد بودند تمامی هنرها از ذات خداوند سرچشمه می گیرند. از این رو معماری و موسیقی هم از این قاعده مستثنی نبوده اند. توجه به ویژگی های مشترک میان این دو هنر در یونان کلاسیک آغاز شده، بعدها در تماشاخانه های روم تداوم یافته و نهایتا در رنسانس که موسیقی برای نظریه پردازان معماری مرجعی سودمند به شمار می رفت به اوج خود رسیده است . حال با توجه به این موضوع سوالی مطرح می شود که » مولفه های مشترک موسیقی و معماری کدام اند؟« مطابق این هدف از آنجا که این پژوهش به دنبال ارائه علمی برای حل مساله است ، پس از منظر هدف کاربردی محسوب می شود که با یک رویکرد کیفی و روش تطبیقی به دنبال پاسخ سوال پژوهش و ابزار گردآوری دادهها از طریق روش کتابخانه ای بوده است . از تحلیل ماهیت معماری و موسیقی ، شناسایی پارامترهای سازنده بنیادی مشترک هر کدام از آنها، این نتیجه حاصل شد که بسیاری از ویژگی های موجود در موسیقی نظیر ریتم ، هارمونی ، سکون و.. قابلیت تعبیر به به زبان مشترک با معماری را دارا هستند. پس احکام موجود در موسیقی ضمن توجه به زمینه طراحی از طریق بررسی نمونه -موردی های شاخص موجود در زمینه می توان دریافت که این دو الگوی مناسبی برای طرح معماری محسوب می شوند.

Keywords:

هنر , معماری , موسیقی , معماری ایرانی