بررسی طراحی معماری میان افزا در بافت های ناهمخوان شهری ( مطالعه موردی : شهر اهواز)

بافت های ناهمخوان شهری اهواز با ویژگی های نظاممندی ناکافی ، حمل و نقل ضعیف ، کمبود فضاهای سبز و عمومی ، و نقص در اجتماعی ارتباطات روبرو هستند. بنابراین ، اقدامات طراحی میانافزا می تواند در بهبود و بهینه سازی این بافت ها تاثیرگذار باشد.در این پژوهش ، اصول و روشهای طراحی معماری میانافزا در بافت های ناهمخوان شهری بررسی شده است . این اصول شامل ایجاد اتصالات میان مناطق مختلف شهری ، ایجاد فضاهای سبز و عمومی ، ارائه خدمات اساسی در محل های قابل دسترسی ، توجه به فرهنگ و هویت محلی ، و استفاده از فناوری های نوین در ارتباطات و سیستم های هوشمند شهری می باشند.علاوه بر این ، پژوهش به شیوههای بهبود شرایط حمل و نقل و ارتباطات اجتماعی در بافت های ناهمخوان شهری اهواز از طریق طراحی معماری میانافزا می پردازد. ایجاد پیادهراهها، دوچرخه راهها، ساماندهی ترافیک ، ایجاد مراکز اجتماعی و فرهنگی ، ایجاد فضاهای عمومی جذاب و دسترسی به خدمات اساسی از جمله راهکارهای پیشنهادی میان افزا در این بافت ها هستند.نتایج این پژوهش نشان می دهد که طراحی معماری میانافزا در بافت های ناهمخوان شهری اهواز تاثیر مثبتی بر جذب سرمایه گذاری ، اشتغالزایی و ارتقای رفاه اجتماعی دارد. همچنین ، این طراحی می تواند بهبود و توسعه پایدار را در این بافت ها تضمین کند.

Keywords:

طراحی معماری , میان افزا , بافت های ناهمخوان