مولفه های ارتقاء کیفیت سرزندگی همسو با معماری منعطف در محیط

یکی از مشکلات اساسی شهرها و محیط های جدید در حال حاضر خالی شدن روح زندگی در آنها و در فضاهای شهری است. علارغم پژوهشهای صورت گرفته تا به حال و توجه به ریز مجموعه های توالی در مباحث سرزندگی و انعطاف محیطی آن چنان که باید به موضوعات اصلی و محوریت کلی توجه خاصی نگردیده معماران و طراحان شهری در جهت رفع موانع و مشکلات که اخیرا تبدیل به مرتفع سازی مباحث اقتصادی گردیده میکنند و محیط های غنی تبدیل به محیط های فقیر از بابت روح مکان و تعلقات آن گردیده است در این پژوهش سعی بر این شد موضوعات و مولفه های اصلی که ریشه و بنیان حفظ دوام سرزندگی افراد و بسترهای ایجادی محیطی غیر مصنوع با اولیتهای منعطف بررسی گردد. موضوعاتی که محوریت و همخوانی دو مولفه سرزندگی و طراحی منعطف را در مشاعیت هم واکاوی نموده و این دو مهم را از هم منفک نمی سازد. با توجه به شکاف موجود در طراحی های شهری و بنایی از منظر معماری و دور بودن از تفکر انتقادی از بابت رووین روانی، باعث گردیده کیفیت زندگی اجتماعی به وفور کاهش یابد و آن چنان که باید و شایسته افراد مصرف کننده از محیط و فضای ایجاد شده نمیتوانند پاسخ مناسبی را جهت القای و ایفای نقش اجتماعی خود بهره گیرند. در این پژوهش با تحلیل نظریات اندیشمندان و کاستیهای مطرح شده روزمرگی در بسترهای محیطی سعی بر این خواهد شد موضوعات همجوار و همسو محور بررسی و مواردی که میتوانند بستر تناسبات کیفی زندگی شهری و اجتماعی را ارتقا بخشند بررسی و چارچوبی در این باره ارائه گردد.

Keywords:

معماری منعطف , سرزندگی , کیفیت , محیط