تحلیل و بررسی مولفه های تاثیرگذار در بازآفرینی محله های تاریخی با رویکرد توسعه گردشگری

بافت های تاریخی و ابنیه ارزشمند موجود در آن ها، میراث گرانبهایی محسوب می شوند که حفاظت و نگهداری از آنها، از یک سو به تمدن بشریت و ارزشهای تاریخی و از سوی دیگر به غرور ملی ، فرهنگ و افتخارات هرکشور هویت می بخشد. بافت های تاریخی دارای ماهیتی ویژه اند، به گونه ایی که هر بی توجهی به آن ها را از جهات مختلف مردود می سازد. به عنوان مثال، به لحاظ اقتصادی دارای پتانسیل هایی هستند که می توانند متضمن کسب درآمد، جهت حفاظت و نگهداری از بافت و هم چنین اشتغالزایی و رونق اقتصادی برای ساکنین شوند و به لحاظ فرهنگی نیز به عنوان یادگاری از فرهنگ پیشینیان قلمداد می شوند و به لحاظ کالبدی نیز دارای ارزشهای معماری و شهرسازی یکتایی هستند . از این رو بازآفرینی بافت های تاریخی ، با هدف ترمیم و ارتقاء کیفیت شهری و ارائه راهکارهایی برای ارائه زندگی مجدد به یک مکان، حائز اهمیت است .رویکردهای جدید بازآفرینی در تلاش اند، با به کارگیری بافت های تاریخی واجد ارزش و پیوند میان فرهنگ و اقتصاد به احیاء پایدار بافت های تاریخی ، از طریق تعیین نقش آنها در سازمان فضایی شهر بپردازند. یکی از رویکردهایی که در این زمینه مطرح می شود، رویکرد گردشگری است که نقش مهمی در توسعه و نگهداری شهرها دارد. پژوهش حاضر، به روش تحلیلی - توصیفی و دارای ماهیتی از نوع کاربردی است و برای جمع آوری اطلاعات، از مطالعات کتابخانه ایی بهره گرفته شدهاست . نتایج این پژوهش بیانگر آن است ، از آن جا که بافت های تاریخی برای گردشگران دارای جذابیت اند، باززنده سازی و احیاء آن ها امری توجیه پذیر و از جنبه های مختلف اقتصادی ، فرهنگی ، اجتماعی و... حائز اهمیت است .

Keywords:

بازآفرینی , گردشگری , بافت تاریخی , باززنده سازی