واکاوی نقش پایداری اجتماعی بر احساس امنیت و آرامش در طراحی فضای درمانی

مقوله سلامت از بزرگ ترین دغدغه های بشر است . بی شک سلامت نه تنها از جنبه بدنی و جسمانی بلکه از منظر روحی و روانی نیز از حیاتی ترین الزامات زندگی همه افراد میباشد. از طرفی با توجه به شیوع روز افزون بیماری ها و الام روحی و روانی ناشی از افزایش تنش های زندگی شهری و ماشینی که شایع ترین این مشکلات افسردگی و احساس کسالت است ، اهمیت طراحی فضاهای درمانی دوچندان شده است . مرا کز درمانی با هدف درمان بیماران و بهبود سلامتی افراد جامعه احداث و به بهره برداری می رسند. در حال حاضر طراحی فضاهای درمانی و بهداشتی به سبب عدم توجه به فضاهای اجتماعی و روحیات انسانی در آنها باعث شده، این فضاها برای بیماران مشکلات زیادی را از لحاظ آسیب های روحی و روانی به وجود آورده و روند بهبود را کاهش داده و عوارض بسیاری بر روحیه افراد باقی میگذارد . باتوجه به این مسائل سوال این است که معماری چگونه میتواند با به کار گیری مولفه های پایداری اجتماعی ودر نظر گرفتن نیاز های روحی افراد مکانی را برای دستیابی به سلامتی و برطرف سازی نیاز های جسمی افراد بدون داشتن تجربیات سخت و نگران کننده به وجود آورد. هدف این مقاله دست یابی به الگوها و مجموعه ای از قوانینی است که ضمن دست یابی به فضاهای درمانی منطبق با نیاز های جسمی افراد ، باعث کاهش تنش های روحی و روانی در بیماران باشد. این مقاله با روش تحقیق کاربردی و توسعه ای و بیان تحلیلی - توصیفی با استفاده از منابع کتابخانه ای به تحلیل و پاسخگویی به سوالات پژوهش می پردازد تا در نهایت با ارایه احکام کلی پاسخگوی سوالات تحقیق باشد.

Keywords:

پایداری اجتماعی , احساس امنیت و آرامش , فضای درمانی , معماری پایدار , نور رنگ فضای کالبدی