بررسی مولفه های کالبدی پایداری اجتماعی در طراحی سکونتگاههای جمعی مبتنی بر جغرافیای زیستی

مجموعه های مسکونی ، از جمله مهم ترین و باارزش ترین بخش های کالبدی ، اجتماعی و فرهنگی جامعه هستندکه نقش انکار ناپذیری در کالبد، هویت و جایگاه اجتماع ایفا می نماید. یکی از مهم ترین دغدغه های طراحان در این زمینه ، خلق فضاهای مسکونی پایدار است که طبق اصول معماری بومی و جغرافیای زیستی بر پایه مولفه های پایداری اجتماعی ساخته شوند. در این راستا دستیابی به مولفه های اجتماعی و زیستی در طراحی مجموعه های مسکونی طبق اصول معماری همساز با بوم و اقلیم ایران؛ ارتقاء سطح کیفیت محیطی و اجتماعی فضاهای فردی و جمعی که بتوانند جذاب و پذیرای گروهها و اقشار متنوع جامعه باشند؛ افزایش حس مشارکت اجتماعی ساکنان این مجموعه ها و ایجاد حس تعلق جمعی به واسطه ایجاد و طراحی فضاهای خوانا، زیبا و کارکردی در مقیاس همسایگی از اهداف و دغدغه های اصلی این پژوهش است . براین اساس، این تحقیق بر اساس هدف از نوع توسعه ای کاربردی و بر اساس نحوه گردآوری دادهها، توصیفی از نوع تحلیلی است که به کمک روش پیمایشی انجام شده است . به عبارتی در مرحله اول با کمک مطالعه منابع کتابخانه ای و بررسی نظریات اندیشمندان در حوزه مسکن و پایداری اجتماعی انجام گرفت . سپس به کمک بررسی نمونه های موردی به روش پیمایشی مورد جمع بندی و تجزیه و تحلیل و جمع بندی قرار گرفت . در مرحله بعد، راهکارهایی متناسب با مولفه های طراحی مجموعه های مسکونی با تاکید بر پایداری اجتماعی و جغرافیای زیستی ارائه شد. نتایج نشان داد مولفه هایی همچون آسودگی ، اایجاد فضاهای باز و نمیه باز و ارتباط هرچه بیشتر با طبیعت ، امنیت ، توجه به کیفیت و زیبایی فضایی ، توجه به اصل محصوریت و مقیاس فضایی ، فضاهای تعامل پذیر در عین احترام به قلمرو افراد، توجه به اصول بومی و فرهنگی و معماری گذشته منطقه و در نهایت تجهیزات و زیر ساخت های شهری از جمله مهم ترین مولفه های اثر گذار در این زمینه هستند.

Keywords:

سکونتگاههای جمعی , پایداری اجتماعی , راهکارهای طراحی معماری , جغرافیای زیستی , مولفه های فرهنگی .