شناسایی و اولویت بندی ریسک های کنترل آتش سوزی های موضعی در ساختمانهای بلند

استفاده از روش های مناسب ارزیابی ریسک آتش سوزی با شناسایی خطرات موجود و به کارگیری اقدامات فنی و مدیریتی لازم برای کنترل یا به حداقل رساندن احتمال وقوع حوادث و کاهش اثرات آنها می تواند خسارت های مختلف ناشی از حریق را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. ارزیابی ریسک یک روش منطقی برای شناسایی خطرات و بررسی پیامدهای بالقوه ناشی از حوادث احتمالی بر روی افراد، مواد، تجهیزات و محیط است . در حقیقت از این طریق میزان کفایت روشهای کنترلی موجود مشخص شده و داده های با ارزشی برای تصمیم گیری در زمینه کاهش ریسک خطرات، بهسازی سیستم های کنترلی و برنامه ریزی برای واکنش به آنها فراهم می شود. هدف کلی پژوهش حاضر شناسایی و اولویت بندی ریسک های کنترل آتش سوزی های موضعی در ساختمانهای بلند می باشد. در همین راستا معیارهای اصلی پژوهش طبق بررسی پیشینه پژوهش و نظر خبرگان به دست آمده و در ادامه پرسشنامه زوجی مشخص شده و میان ۸۶ نفر از آتش نشان ها و افراد خبره در حوزه طراحی و نصب سیستم های حریق پخش شده است . طبق نتایج معیارهای اصلی شامل ریسک عوامل فاجعه ساز، ریسک تجهیزات ایمنی حریق در ساختمان، ریسک تیپ اطفاء حریق ، ریسک وضعیت مدیریت ایمنی حریق ، ریسک رفتار انسان، ریسک عملکرد حریق ساختمان و ریسک تخلیه ایمنی حریق می باشد. همچنین مهمترین ریسک های فرعی در هر کدام از ریسک های اصلی شامل عمر مفید ساختمان، آسانسور (بالابر) حریق ، تعداد آتشنشانان، بازرسی ایمنی حریق و وضعیت مقررات، بازرسی ایمنی حریق و وضعیت مقررات، مقاومت حریق مواد ساختمان و شاخص دستورالعمل تخلیه می باشد.

Keywords:

مدیریت ریسک , ساختمانهای بلند , کنترل آتش سوزی , مدیریت ایمنی حریق .