شناسایی خطرات و اولویت بندی رشته های آموزشی براساس میزان خطرات در مدارس فنی شهرستان بانه

در این مقاله ، از روش کیفی جهت شناسایی خطرات و از روش کمی مبتنی بر تحلیل سلسله مراتبی جهت اولویت بندی رشته های آموزشی براساس میزان خطرات در مدارس فنی شهرستان بانه ارائه شده است . برای روش کیفی و دادههای حاصل از مصاحبه از تحلیل گامبه گام، نوشتن موارد و حذف موارد تکراری استفاده گردید. برای اولویت بندی رشته ها بر اساس میزان خطرات به دست آمده از مصاحبه و وزن دهی شده از طریق پرسشنامه AHP، روش AHP مورداستفاده قرار گرفت .برای نمونه گیری از روش نمونه گیری آماری هدفمند متوالی از گروه نظری استفاده گردید. تعداد اعضای نمونه نیز ۱۹نفر است که از مدیران و کارشناسان کارگاههای آموزشی مانند موسسه های فنی حرفه ای و کاردانش که آگاهی کافی دارند استفاده شده است . به منظور جمع آوری دادههای موردنظر در ارتباط با شناسایی خطرات حین آموزش در کارگاههای آموزشی از مصاحبه و برای اولویت بندی آنها از پرسشنامه و روش ) AHP تحلیل سلسله مراتبی ) استفاده شده است . در این مطالعه خطرهای احتمالی در هر کارگاه عملی در ارتباط با هر رشته مرتبط باکارهای عمرانی شناسایی شد. خطرات شناسایی شده نشان می دهند که مواردی که در کارگاهها بسیار تکرار شد شامل سرخوردن، بریدن دست ، پرت شدن پلیس و فرورفتن در اعضا، برق زدگی چشم ، برق گرفتگی ، سوختگی براثر پرت شدن جرقه های جوشکاری ، مسمومیت براثر دود جوشکاری ، ساییدگی پوست ، اگزما و خشکی پوست ، درد عضلات، سقوط اجسام بر روی افراد، پرت شدن اجسام تیز در چشم است . علت خطرات ذکرشدهمعمولا براثر بی احتیاطی و عدم توجه به موارد ایمنی اشارهشده توسط مدرسین است . بعد از شناسایی خطرها، کارگاهها بر اساس خطرناکتر بودن، اولویت بندی شدند. طبق این اولویت بندی ، کارگاههای خطرناک به ترتیب شامل سازههای فلزی ، ساخت و تولید، تاسیسات یا مکاترونیک ، ماشین ابزار، عمران و معماری است .

Keywords:

شناسایی خطرات , اولویت بندی رشته های آموزشی براساس میزان خطرات , ایمنی , مدارس فنی حرفه ای و کاردانش , روش AHP