آنالیز متدولوژی های تجربی جهت تعیین حداکثر دبی رودخانه در حوزههای فاقد ایستگاه هیدرومتری

تخمین سیل بخشی از علم هیدرولوژی است که به ارزیابی جریان های سیلاب در رودخانه در یک مکان خاص یا در سراسر حوضه آبریز می پردازد. این برآورد بر اساس تجزیه و تحلیل جریان های ثبت شده در ایستگاههای اندازه گیری با استفاده از روش های آماری صورت می پذیرد. برآورد سیلاب در حوضه آبریز فاقد آمار اندازه گیری ، چالش جدی برای هیدرولوژیست ها و طراحان سازه های آبی می باشد. برای برآورد دبی حداکثر سیلاب رودخانه در مناطق فاقد آمار از روش های تجربی استفاده می شود. روشهای تجربی متعددی برای تخمین نرخ جریان سیل ارائه شده است . این روشها بر پایه ی یک یا چند عامل از عوامل موثر بر شکل گیری سیلاب استوار بوده، عوامل متعددی چون شکل ، مساحت ، شیب و نوع پوشش حوضه آبخیز؛و بعضا برای مناطقی خاص با شرایط فیزیکی و اقلیمی ویژه ارائه شده اند. بنابراین برای به کارگیری روشهای مذکور، آنالیز ضرایب منطقه ای آنها ضروری می نماید. در این پژوهش روشهای مختلف تخمین تجربی برآورد دبی حداکثر سیلاب با مطالعه موردی حوضه آبریز شوررود میان جلگه خراسان رضوی بررسی و نتایج مقایسه گردید و مشخص شد روش کریگر نقطه ای به عنوان روش مناسب جهت برآورد دبی پیک سیلاب با زیرحوضه ها و حوضه شوررود همخوانی بیشتری دارد.

Keywords:

حداکثر سیلاب , متدولوژی تجربی , حوضه آبریز , شوررود