قابلیت ها و محدودیت های رسیدن به الگوی بهینه حمل و نقل شهری پایدار

امروزه در بسیاری از شهرهای جهان، رشد اقتصادی همراه و همزاد افزایش سفرهای درون شهری است و عمدتاالگوی سفر به خودرو متکی است و این موضوع، مانعی در مسیر دستیابی به حمل ونقل شهری پایدار محسوب می شود،حمل ونقل به عنوان یکی از محوری ترین عناصر کنترل کننده ی توسعه ، نقش شاخص و ویژهای در زمینه ی توسعه پایدار دارد. از این رو عبارت » حمل و نقل پایدار« به وجود آمده است که بیان کننده ی سیاست های خرد و کلان حمل ونقلی است تا در کنار هم بتوانند زمینه ساز توسعه براساس مفهوم پایداری گردند مرور مطالعات و تحقیقات انجام شده داخلی نشان می دهد که تقریبا هیچ یک از این مطالعات به بررسی جامع و کامل تمام شیوههای موجود حمل ونقل شهری از هر سه بعد اجتماعی ، اقتصادی و زیست محیطی نپرداخته و جای خالی آن احساس می شود بنابراین در این تحقیق سعی شد این شکاف، با تحلیل و بررسی پایداری تمام شیوههای موجود حمل ونقل شهری در شهرهای میانی با در نظر داشتن هر سه بعد اجتماعی ، اقتصادی و زیست محیطی ، پر شود. بنابراین تحقیق حاضر در یک بخش کلی و با استفاده از مدل تحلیلی AHP گروهی تکمیل گردید. لازم به ذکر است که برای انجام مدل تحلیلی بکار رفته ، پرسشنامه هایی طراحی شده و توسط کارشناسان و مدیران شهری تکمیل گردید درنتیجه تمام نتایج حاصل نظرات کارشناسی می باشد تحقیق حاضر تمام شیوههای موجود حمل ونقل نیشابور مورد بررسی قرار گرفت و مناسب ترین ترکیب سیستم های حمل ونقل مشخص شده و پیادهروی به عنوان پایدارترین و مناسب ترین شیوه شناسایی شد.

Keywords:

حمل و نقل , توسعه پایدار , برنامه ریزی شهری ,