پایدارسازی خاک به روش میخکوبی یا نیلینگ

با افزایش تراکم در نواحی پرتراکم شهری ، تعداد طبقات زیرزمین و عمق گودبرداری افزایش می یابد. روش مناسب گودبرداری با توجه به شرایط و جنس خاک، سطح آب زیرزمینی ، عمق و ابعاد گودبرداری ، موقعیت و محل قرارگیری گود، موقعیت و شرایط مجاورین ، لرزه خیزی منطقه ، الزامات قانونی ساختگاه، اصل تامین ایمنی کامل مجاورین و بخصوص انسان ها، هزینه های پایدارسازی ، هزینه های ناشی از گسیختگی و یا تغییر شکل جداره های گودبرداری و مشکلات و محدودیت های اجرایی انتخاب می گردد. روش میخکوبی دارای مزیت های نسبی قابل توجهی می باشد. این روش از نظر سرعت اجرا، هزینه ، انطباق و اجرای سریع و آسان با شرایط مختلف ، عدم نیاز به ماشین آلات سنگین ، عدم تداخل سازه نگهبان با عملیات اصلی ساختمان از مناسب ترین روش های پایدارسازی جداره گودبرداری می باشد.[۱] روش میخکوبی خاک یک روش تقویت درجا با میلگردهای غیرفعال است که می تواند نیروهای برشی ، نیروهای کششی و ممان های خمشی را تحمل کند. میخکوبی یکی از روش های تقویتی بالا به پایین در محل است که برای بهبود پایداری دامنه ها، حفاری ها، خاکریزهای ریلی یا جادهای ، تونل ها و دیوارهای حائل به کار می رود. رفتار این روش نمونه ای از رفتار مواد کامپوزیتی است و اساسا شامل دو مکانیسم تعامل است . اصطکاک خاک، آرماتور و فشار طبیعی زمین بر آرماتور های تقویت کننده و انتقال اصطکاک جانبی ، به خواص اصطکاکی برای خاک نیاز دارد، در حالی که انتقال فشار نرمال زمین نیازمند سختی نسبی اجزا است . در این مقاله روش میخکوبی به عنوان یک معیار پایدارسازی موثر برای حفاری ها، شیب ها، خاکریزهای ریلی یا جاده ای ، تونل ها و دیوارهای حائل مورد بررسی قرار می گیرد.[۲] علاوه بر آن روشهای مختلف نصب ، شکست سازه های میخکوبی ، فلسفه طراحی ، تاثیر پارامترهای مختلف ساخت بر روش طراحی به تفصیل مورد بحث قرار گرفته است . پاسخ خروجی میخکوبی خاک، پارامترهای مهمی برای طراحی است .

Keywords:

پایدارسازی , روش های پایدارسازی گود , نیلینگ , میخ کوبی , روش میخ کوبی , گودبرداری عمیق