ارزیابی تخصیص تعادل ترافیک مارکوین بر اساس مدل تعمیم یافته شبکه

افزایش روز افزون فعالیت های بشری به همراه گستردهتر شدن کلان شهرها، موجب شده تا مدیران و متصدیان حوزه شهری ، در فکر یافتن روشهایی نوینی جهت مدیریت مشکلات حمل ونقلی ناشی از این فعالیت ها باشند. نیاز فراوان به حمل ونقل و تردد در سطوح مختلف جابه جایی مسافر و بار، روند صعودی تقاضا و لزوم استفاده از دستاوردهای به روز ترافیکی و شبیه سازی رفتارهای ترافیکی در انجام این سفرها، مهم ترین مسائلی هستند که دیدگاهها را به خود جلب نمودهاند. در فرآیند چهار مرحله ای برنامه ریزی حمل ونقل ، چهارمین گام، تخصیص ترافیک می باشد، در این مرحله حجم تقاضای ترافیکی بین گرههای مختلف شبکه ، به مسیرهای مختلف تخصیص پیدا میکند. مطالعه حاضر، تخصیص تعادل ترافیک مارکوین را بر اساس مدل مقدار حدی تعمیم یافته شبکه ایجاد می کند که آن را تخصیص تعادل مدل مقدار حدی تعمیم یافته شبکه می نامند. استفاده از مدل مقدار حدی تعمیم یافته شبکه برای مدلسازی انتخاب مسیر اخرای پیشنهاد شده است و امکان دستیابی به همبستگی مسیر را بدون شمارش مسیر مشخص فراهم می کند. با این حال، ویژگی های نظری مدل در تخصیص ترافیک ، چندان بررسی نشده است ، که کاربرد عملی مدل مقدار حدی تعمیم یافته شبکه در زمینه تخصیص ترافیک را محدود کرده است . مطاله حاضر با ارائه تحولات نظری لازم برای تخصیص تعادل مدل مقدار حدی تعمیم یافته شبکه به شکاف تحقیقاتی می پردازد. فرمولهای بهینه سازی معادل برای تخصیص تعادل مقدار حدی تعمیم یافته شبکه ارائه شده است . فرمولبندی ها به ما امکان استخراجهر دو نوع اولیه و دوگانه الگوریتم های کارآمد را استخراج می دهند. به طور خاص، الگوریتم دوگانه ، مبتنی بر روش گرادانی شتابدار است که برای تخصیص ترافیک اعمال می شود. آزمایش ها و نتایج عددی ، همگرایی و رابطه مکمل عالی الگوریتم های اولیه و دوگانه پیشنهادی را نشان دادند.

Keywords:

تخصیص ترافیک مارکوین , مدل تعمیم یافته شبکه , گرادیان تسریع شده , خطی سازی جزئی .