نقش عناصر تاریخی بر افزایش حس تعلق در مکان (نمونه موردی : محله حشمتیه )

امروزه ابعاد انسانی محله بیش از هر زمان دیگر مورد توجه برنامه ریزان و طراحان شهری قرار گرفته و انسان نیز به عنوان یک موجود اجتماعی به حضور در چنین فضاهایی علاقه فطری دارد. محیط علاوه برعناصر کالبدی ، شامل پیام ها و رمزهایی است که مردم بر اساس نقش ها، انگیزه ها و دیگر عوامل آن را درک می کنند و در مورد آن به قضاوت می پردازد. تعلق به مکان، عامل مهمی در هماهنگی فرد و محیط ، بهره برداری بهتر از محیط ، رضایت استفاده کنندگان و در نهایت تداوم حضور در آن می باشد. پرداختن به مفهوم حس تعلق به مکان، به عنوان یکی از اساسی ترین وجوه مکان می تواند گره ای از مشکلات فضاهای امروزی باز کند و به نوعی کیفیت لازم را به فضا اضافه کند و در نهایت این هدف دنبال میگردد که علاوه بر شناخت جایگاه مهم مکان در معماری و البته زندگی انسان، بتوان به نوعی به باز تعریف مفاهیم گذشته پرداخت و این مفاهیم را به الگوهایی متناسب با نیاز مردمان امروز تبدیل کرد و حس تعلق را برای انسان امروزی ایجاد کرد یا به گونه ای دیگر ارتقاء داد. این حس یکی از معانی مهم در افزایش کیفیت محیط های انسانی بوده که در نهایت منجر به ایجاد محیط های با کیفیت در فضاهای شهری می گردد.

Keywords:

حس تعلق , هویت , خاطره جمعی , مکان سوم , عنصر تاریخی (میراث فرهنگی )