بررسی عملکرد اجتماعی فرهنگی شهرداری در کاهش آسیب های اجتماعی در محلات ناکارآمدشهری ( مطالعه موردی محله سعدی شیراز)

در جوامع کنونی نیل به توسعه اجتماعی بی شک منوط به کنترل و کاهش آسیب های اجتماعی است . شیراز به عنوان یک کلان شهر در پهنه سرزمینی ایران همانند بسیاری دیگر از کلان شهرها که زندگی پیچیده و کنش های مختلف انسانی در آن جریان دارد، با مسائل پرشماری مواجه است که علاوه بر تهدید بقاء، سلامت ، ارزش ها و هنجارهای مطلوب شهروندان، رشد و شکوفایی استعدادهای جسمانی ، روانی و اجتماعی شهروندانش می شود و از آن به عنوان آسیب اجتماعی یاد می شود.پس از انجام مطالعات و بررسی مقالات و کتاب ها و اسناد مرتبط ، ابتدا مبانی نظری و مفاهیم مرتبط با موضوع آسیب های اجتماعی ،بزهکاری در محلات ناکارآمد شهری ، مولفه ها و شاخص های مربوط به نحوه مداخله مدیریت شهری در کاهش آسیب -های اجتماعی در محدوده مورد مطالعه استخراج و رویکرد مورد نظر مدیریت شهری در زمینه آسیب های اجتماعی مشخص خواهد شد. سپس از طریق توزیع پرسشنامه بین ساکنین محله سعدی ، موضوع آسیب های اجتماعی محله سعدی ، با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار خواهد گرفت ، و در نهایت با استفاده از آزمون آماری ، T تک نمونه ای مشخص گردید. نتایج حاکی از آن است که برنامه و اقدامات مدیریت شهری بر مبنای نظر ساکنین محله در حوزه کاهش آسیب های اجتماعی محله سعدی با توجه به میانگین بدست آمده برای شاخص برنامه و اقدامات اجتماعی - فرهنگی که برابر با ۸,۲ است و که پایین تر از حد متوسط اثرگذاری را نشان می دهد.لکه در پایان پیشنهاداتی ارائه گردید.

Keywords:

مدیریت شهری , بافت ناکارآمد , آسیب اجتماعی , محله سعدی شیراز