بررسی جایگاه برنامه ریزی فرهنگی در توسعه شهری بر مبنای آینده پژوهی در ایران

برنامه ریزی فرهنگی یکی از ابزارهای مهم در توسعه شهری است که به منظور تقویت هویت فرهنگی و اجتماعی شهر، افزایش کیفیت زندگی شهروندان و تحقق توسعه پایدار در نظر گرفته می شود. این مقاله به بررسی جایگاه برنامه ریزی فرهنگی در توسعه شهری می پردازد و نقش آن در افزایش هویت فرهنگی و اجتماعی شهروندان، ترویج همبستگی و همکاری اجتماعی ، تحقق توسعه پایدار و بهبود کارایی شهر مورد بحث قرار می دهد . عامل پویایی برنامه ریزی در نظام اجتماعی فرهنگ و عامل پایائی ،فرهنگ ، اخلاق می باشد. در راستای تبیین جایگاه جدید برنامه ریزی فرهنگی در نظام برنامه ریزی و توسعه شهری آینده لازم است فرهنگ در متن نظام برنامه ریزی قرار گیرد به عبارتی برنامه ریزی شهری دارای ماهیت و هویت فرهنگی گردد آینده پژوهی دانشی ارزش بنیان میباشد لذا ارتباطی دوسویه با انسان شناسی ، جامعه شناسی و فرهنگ جوامع دارد .امروزه نقش فرهنگ در برنامه ریزی ها به خصوص برنامه ریزی شهری و منطقه ای پررنگ تر شده و برنامه ریزان شهری و منطقه ای نیز این ضرورت را دریافته اند و می بایست فرهنگ را در برنامه کار خود قرار دهند .فرهنگ به عنوان یک عامل اصلی در برنامه ریزی ، در آینده توسعه نقش و جایگاه مهمی را ایفا می کند، که عدم توجه به آن در برنامه ریزی ؛ تاثیرات منفی زیادی بر جای می گذارد همچنین ، روشها و استراتژی های بکار گرفته شده در برنامه ریزی فرهنگی بخصوص در حوزه فضای عمومی ، آثار آن بروی حیات فضای عمومی و جامعه محلی را نشان میدهد.

Keywords:

برنامه ریزی شهری , توسعه شهری , آینده پژوهی , بهبود فرهنگ شهرنشینی