نوشهرسازی ورودی های شهری با تاکید بر پیاده مداری و سهولت دسترسی

منظر شهر و ادبیات مربوط به آن که نقش موثری در زمینه ارتقای کیفیت محیط در فضاها و عرصه های عمومی شهرهای امروزی ایفا می نماید, در طی قرن گذشته و در آستانه هزاره سوم به طور بی سابقه ای گسترش یافته و مورد توجه جدی معماران منظر، طراحان و برنامه ریزان شهری قرار گرفته است . جنبش نوشهرسازی ، تلاشی برای ارتقای شهرسازی سنتی ، برای انطباق با زندگی مدرن امروز و پیچیدگی روزافزون اقتصادی آن می باشد این جنبش در قرن بیستم پا به عرصه وجود گذاشت و اخیرا در دهه اخیر مورد توجه مسئولان و کارشناسان شهرسازی در کشورمان قرار گرفته است . مشخصه اصلی این نگرش شهرسازی , انسانگرا بودن و برجسته کردن نقش انسان در شهر امروزی است , به همان صورت که در گذشته دیده می شد. هدف از این تحقیق نوشهرسازی ورودی های شهری با تاکید بر پیاده مداری و سهولت دسترسی می باشد. امروزه هویت هر شهر بر اساس کیفیت فضاهای شهری آن شناخته می شود . محیط مصنوع و انسان ساخت شهرها نیز چیزی جز نتیجه فکر و دست انسان ها نیست . فضاهای ورودی شهرها، مفصل اتصال دهنده فضای مصنوع داخل شهرها و فضای طبیعی خارج شهر است . ورودی ها نمایانگر فرهنگ و هویت شهر و به عنوان اولین نشانه در ذهن بازدیدکنندگان و ساکنین آن می باشد. از آنجا که فضاهای ورودی شهر ها ما اغلب از نظر عملکردی نامناسب بوده و سیمای شهری آنان نشان از نوعی بی هویتی دارد، لازم است با استفاده از رویکردهای جدید، در جهت رفع معضلات موجود اقدام گردد. در این راستا با استفاده از رویکرد نوشهرسازی که از دیدگاه های معاصر توسعه شهری است و به حفظ ، مراقبت و توسعه فرم فیزیکی محیط مصنوع که پشتیبان جامعه انسانی و پاسخگو به تحولات و پیشرفت های مدرن شهری در راستای اهداف توسعه و پیاده مداری و سهولت دسترسی می باشد. شرایط شکل گیری رویکرد نوشهرسازی با تاکید بر استفاده از شاخص سهولت در دسترسی و پیاده مداری در راستای ساخت فضاهای شهری پایدار و انسان محور، پوشش دهنده چارچوب نظری تحقیق بوده و بر اساس این نحله فکری به ارائه راهکارهایی برای خاطره انگیز کردن و سازماندهی ورودی های شهرها می پردازیم .

Keywords:

نو شهر سازی , ساختار فضایی شهرها , ورودی شهری , پیاده مداری , دسترسی شهری