بازطراحی فضاهای شهری با رویکرد ارتقا تعاملات اجتماعی (نمونه موردی : بلوار کشاورز شهر تهران حدفاصل چهاراه فلسطین تا میدان ولی عصر)

معماران، برنامه ریزان شهری و طراحان شهری همواره بر ارتقای کیفیت فضاهای شهری تاکید دارند. یکی از مهم ترین کیفیات طراحی فضاهای شهری بر مبنای محتوای فضا، ارتقای تعاملات اجتماعی استفاده کنندگان فضاست . این پژوهش با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی و بررسی نمونه موردی ،ه ب ارائه راهکارهایی جهت ارتقا تعاملات اجتماعی در بلوار کشاورز حدفاصل چهاراه فلسطین تا میدانولی عصر پرداخته است . برای تحقق این هدف، ابتدا با مرور ادبیات نظری شاخص هایی جهت ارتقای تعاملاتاجتماعی در فضای شهری تعریف شد. این شاخص ها در سه بعد کالبد، عملکرد و معنا دسته بندی شدند. در بعد کالبد، آسایش اقلیمی ، مبلمان، ایمنی و امنیت ، تعریف ورودی های فضا، تعریف بدنه و هویت جداره ها، دسترسی و نفوذپذری ی فضا تعریف گردید. در بعد عملکردی ، اختلاط کاربری ، فعالیت های جذاب، فضا ی کانونی تجمع تعریف شد. در بعد معنایی شاخص های خوانایی ، پاکیزگی ،غنا ی حسی ، توجه به فرهنگ و عادات اجتماعی ، تنوع قومیتی و قشرها، دسترسی عام، برگزاری آیین ها و مراسم تعریف شد. بر اساس این ابعاد بر مبنای مشاهده طراح و بررسی اسناد فرادست وضعیت موجود محدوده مداخله مورد سنجش قرار گرفت و در نهایت با استفاده از تکنیک سوتآ و پس از تدوین چشم انداز، راهبردها، سی است ها و برنامه های اقدام، محدوده مداخله طراحی شد.

Keywords:

باز طراحی , فضای شهری , خیابان , ارتقا تعاملات اجتماعی , بلوار کشاورز